ทรงพระประชวร
Thai
Etymology
Compound of ทรง (song, “to bear; to have”) + พระ (prá, title for royal nouns, literally “holy; sacred; etc”) + ประชวร (bprà-chuuan, “illness”).
Pronunciation
| Orthographic | ทรงพระประชวร d r ŋ b r a p r a d͡ʑ w r | |
|---|---|---|
| Phonemic | ซง-พฺระ-ปฺระ-ชวน z ŋ – b ̥ r a – p ̥ r a – d͡ʑ w n | |
| Romanization | Paiboon | song-prá-bprà-chuuan |
| Royal Institute | song-phra-pra-chuan | |
| (standard) IPA(key) | /soŋ˧.pʰra˦˥.pra˨˩.t͡ɕʰua̯n˧/(R) | |
Verb
ทรงพระประชวร • (song-prá-bprà-chuuan)
- (intransitive, used of a high-ranking royal person) to fall ill
- c. 18th century, “พระราชพงษาวดารกรุงเก่า ฉบับพระจักรพรรดิพงษ์เจ้ากรม (จาด)”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 8, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, published 1917, page 77:
- พระเจ้าอยู่หัวอยู่บ้านป่าเมืองดอน
- prá jâao-yùu-hǔua song-prá-bprà-chuuan yùu bâan-bpàa-mʉʉang-dɔɔn
- His Majesty the King fell sick in wilderness.
- พระเจ้าอยู่หัวอยู่บ้านป่าเมืองดอน
- (transitive, used of a high-ranking royal person) to catch (an illness)
- 1855, “แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๘ (พระเจ้าเสือ)”, in พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา, volume 2, กรุงเทพฯ: โบราณคดีสโมสร, published 1912, page 187: