พ่อขุน

Thai

Alternative forms

พขุน, พ่ขุน — obsolete

Etymology

Compound of พ่อ (pɔ̂ɔ, “father”) +‎ ขุน (kǔn, “lord”), literally “father of lords”, referring to a king of kings.

Pronunciation

Orthographic		พ่อขุน b ˋ ɒ kʰ u n
Phonemic		พ่อ-ขุน b ˋ ɒ – kʰ u n
Romanization	Paiboon	pɔ̂ɔ-kǔn
Romanization	Royal Institute	pho-khun
(standard) IPA^(key)		/pʰɔː˥˩.kʰun˩˩˦/^(R)

Noun

พ่อขุน • (pɔ̂ɔ-kǔn)

(historical) a title used by kings of the Sukhothai Kingdom^[1]
- c. 14th century, “จารึกวัดศรีชุม”, in ฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย‎^[1], published 2025:
  
  นำถุมต่อหัวช้าง ด้วย อี แดงพุะเลิง
  pɔ̂ɔ-kǔn nam tǔm dtɔ̀ɔ-hǔua-cháang dûai ii dɛɛng pú ləəng
  Phokhun Namthum engaged in an elephant duel with I Daeng Phu Loeng.

Derived terms

ภาษาพ่อขุน (paa-sǎa-pɔ̂ɔ-kǔn)

References

^ ราชบัณฑิตยสภา (2020) พจนานุกรมโบราณศัพท์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา (in Thai), กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, →ISBN, page 208: “พ่ขุน <พขุน> น. พ่อขุน, คำเรียกประมุขหรือผู้ปกครองสูงสุดของแคว้นในสมัยสุโขทัย”