รูปคดี

From รูป (rûup, “form; shape”) +‎ คดี (ká-dii, “legal case”).

รูปคดี • (rûup-ká-dii)

1. (law) merits (of a case).
   • 1935 June 5, “ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา”, in ห้องสมุดกฎหมาย‎^[1], Bangkok: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา, published 2019-03-21, archived from the original on 4 October 2020:

     ถ้าศาลอุทธรณ์เห็นเป็นการจำเป็นเนื่องจากศาลชั้นต้นมิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามกระบวนพิจารณา ก็ให้พิพากษาสั่งให้ศาลชั้นต้นทำการพิจารณาและพิพากษาหรือสั่งใหม่ตาม

     tâa sǎan-ùt-tɔɔn hěn bpen gaan jam-bpen nʉ̂ʉang-jàak sǎan-chán-dtôn mí dâai bpà-dtì-bàt hâi tùuk-dtɔ̂ng dtaam grà-buuan-pí-jaa-rá-naa · gɔ̂ hâi pí-pâak-sǎa sàng hâi sǎan-chán-dtôn tam gaan-pí-jaa-rá-naa lɛ́ pí-pâak-sǎa rʉ̌ʉ sàng mài dtaam rûup-ká-dii

     If the court of appeal finds it necessary because the court of first instance did not correctly comply with the [rules on] proceedings, then [the court of appeal] shall, [by] judgment, order the court of first instance to conduct the trial and render the judgment or order on the merits again.

• รูปความ