เป่าปาก

Thai

Etymology

From เป่า (bpào, “to blow”) +‎ ปาก (bpàak, “mouth”).

Pronunciation

Orthographicเป่าปาก
e p ˋ ā p ā k
Phonemic
เป่า-ปาก
e p ˋ ā – p ā k
RomanizationPaiboonbpào-bpàak
Royal Institutepao-pak
(standard) IPA(key)/paw˨˩.paːk̚˨˩/(R)

Verb

เป่าปาก • (bpào-bpàak) (abstract noun การเป่าปาก)

  1. to whistle
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.