ἀεικίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀεικής (aeikḗs) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

ἀεικίζω • (aeikízō) (Epic)

  1. to maltreat, mistreat, treat poorly, injure
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.220-225:
      οὐκέτι τοι φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι οὐδὲ νόημα. οἷον δὴ τόδε ἔργον ἐνὶ μεγάροισιν ἐτύχθη, ὃς τὸν ξεῖνον ἔασας ἀεικισθήμεναι οὕτως. πῶς νῦν, εἴ τι ξεῖνος ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν ἥμενος ὧδε πάθοι ῥυστακτύος ἐξ ἀλεγεινῆς
      oukéti toi phrénes eisìn enaísimoi oudè nóēma. hoîon dḕ tóde érgon enì megároisin etúkhthē, hòs tòn xeînon éasas aeikisthḗmenai hoútōs. pôs nûn, eí ti xeînos en hēmetéroisi dómoisin hḗmenos hôde páthoi rhustaktúos ex alegeinês
      (please add an English translation of this quotation)
    1. (of a corpse) to defile, mutilate
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.556-560:
        κεῖται ἀνὴρ ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν Σαρπηδών· ἀλλʼ εἴ μιν ἀεικισσαίμεθʼ ἑλόντες, τεύχεά τʼ ὤμοιιν ἀφελοίμεθα, καί τινʼ ἑταίρων αὐτοῦ ἀμυνομένων δαμασαίμεθα νηλέϊ χαλκῷ
        keîtai anḕr hòs prôtos esḗlato teîkhos Akhaiôn Sarpēdṓn; all eí min aeikissaímeth helóntes, teúkheá t ṓmoiin apheloímetha, kaí tin hetaírōn autoû amunoménōn damasaímetha nēléï khalkōî
        (please add an English translation of this quotation)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.24-26:
        μυῖαι καδδῦσαι κατὰ χαλκοτύπους ὠτειλὰς εὐλὰς ἐγγείνωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν, ἐκ δʼ αἰὼν πέφαται, κατὰ δὲ χρόα πάντα σαπήῃ
        muîai kaddûsai katà khalkotúpous ōteilàs eulàs engeínōntai, aeikíssōsi dè nekrón, ek d aiṑn péphatai, katà dè khróa pánta sapḗēi
        (please add an English translation of this quotation)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.22-24:
        ὣς ὃ μὲν Ἕκτορα δῖον ἀείκιζεν μενεαίνων· τὸν δʼ ἐλεαίρεσκον μάκαρες θεοὶ εἰσορόωντες, κλέψαι δʼ ὀτρύνεσκον ἐΰσκοπον ἀργεϊφόντην
        hṑs hò mèn Héktora dîon aeíkizen meneaínōn; tòn d eleaíreskon mákares theoì eisoróōntes, klépsai d otrúneskon eǘskopon argeïphóntēn
        (please add an English translation of this quotation)
  2. to dishonor
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.255-257:
      τοὶ γὰρ ἄριστοι μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων· οὐ γὰρ ἐγώ σʼ ἔκπαγλον ἀεικιῶ, αἴ κεν ἐμοὶ Ζεὺς δώῃ καμμονίην, σὴν δὲ ψυχὴν ἀφέλωμαι
      toì gàr áristoi márturoi éssontai kaì epískopoi harmoniáōn; ou gàr egṓ s ékpaglon aeikiô, aí ken emoì Zeùs dṓēi kammoníēn, sḕn dè psukhḕn aphélōmai
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἀεικῐ́ζω, ἀεικῐ́ζομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀεικῐ́ζω ἀεικῐ́ζεις ἀεικῐ́ζει ἀεικῐ́ζετον ἀεικῐ́ζετον ἀεικῐ́ζομεν ἀεικῐ́ζετε ἀεικῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀεικῐ́ζω,
ἀεικῐ́ζωμῐ 		ἀεικῐ́ζῃς,
ἀεικῐ́ζῃσθᾰ 		ἀεικῐ́ζῃ,
ἀεικῐ́ζῃσῐ 		ἀεικῐ́ζητον ἀεικῐ́ζητον ἀεικῐ́ζωμεν ἀεικῐ́ζητε ἀεικῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἀεικῐ́ζοιμῐ ἀεικῐ́ζοισ(θᾰ) ἀεικῐ́ζοι ἀεικῐ́ζοιτον ἀεικῐζοίτην ἀεικῐ́ζοιμεν ἀεικῐ́ζοιτε ἀεικῐ́ζοιεν
imperative   ἀείκῐζε ἀεικῐζέτω ἀεικῐ́ζετον ἀεικῐζέτων   ἀεικῐ́ζετε ἀεικῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἀεικῐ́ζομαι ἀεικῐ́ζεαι ἀεικῐ́ζεται ἀεικῐ́ζεσθον ἀεικῐ́ζεσθον ἀεικῐζόμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́ζεσθε ἀεικῐ́ζονται
subjunctive ἀεικῐ́ζωμαι ἀεικῐ́ζηαι ἀεικῐ́ζηται ἀεικῐ́ζησθον ἀεικῐ́ζησθον ἀεικῐζώμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́ζησθε ἀεικῐ́ζωνται
optative ἀεικῐζοίμην ἀεικῐ́ζοιο ἀεικῐ́ζοιτο ἀεικῐ́ζοισθον ἀεικῐζοίσθην ἀεικῐζοίμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́ζοισθε ἀεικῐζοίᾰτο
imperative   ἀεικῐ́ζεο ἀεικῐζέσθω ἀεικῐ́ζεσθον ἀεικῐζέσθων   ἀεικῐ́ζεσθε ἀεικῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀεικῐ́ζειν / ἀεικῐζέμεν(αι) / ἀεικῐ́ζμεν(αι) ἀεικῐ́ζεσθαι
participle m ἀεικῐ́ζων ἀεικῐζόμενος
f ἀεικῐ́ζουσᾰ ἀεικῐζομένη
n ἀεικῐ́ζον ἀεικῐζόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀείκῐζον, ἀεικῐζόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀείκῐζον ἀείκῐζες ἀείκῐζε(ν) ἀεικῐ́ζετον ἀεικῐζέτην ἀεικῐ́ζομεν ἀεικῐ́ζετε ἀείκῐζον
middle/
passive 		indicative ἀεικῐζόμην ἀεικῐ́ζου ἀεικῐ́ζετο ἀεικῐ́ζεσθον ἀεικῐζέσθην ἀεικῐζόμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́ζεσθε ἀεικῐ́ζοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀεικῐέω, ἀεικῐέομαι (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀεικῐέω ἀεικῐέεις ἀεικῐέει ἀεικῐέετον ἀεικῐέετον ἀεικῐέομεν ἀεικῐέετε ἀεικῐέουσῐ(ν)
optative ἀεικῐέοιμῐ ἀεικῐέοισ(θᾰ) ἀεικῐέοι ἀεικῐέοιτον ἀεικῐεοίτην ἀεικῐέοιμεν ἀεικῐέοιτε ἀεικῐέοιεν
middle indicative ἀεικῐέομαι ἀεικῐέεαι ἀεικῐέεται ἀεικῐέεσθον ἀεικῐέεσθον ἀεικῐεόμε(σ)θᾰ ἀεικῐέεσθε ἀεικῐέονται
optative ἀεικῐεοίμην ἀεικῐέοιο ἀεικῐέοιτο ἀεικῐέοισθον ἀεικῐεοίσθην ἀεικῐεοίμε(σ)θᾰ ἀεικῐέοισθε ἀεικῐεοίᾰτο
active middle
infinitive ἀεικῐέειν ἀεικῐέεσθαι
participle m ἀεικῐέων ἀεικῐεόμενος
f ἀεικῐέουσᾰ ἀεικῐεομένη
n ἀεικῐέον ἀεικῐεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀεικῐέω, ἀεικῐεῦμαι (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀεικῐέω ἀεικῐεῖς ἀεικῐεῖ ἀεικῐεῖτον ἀεικῐεῖτον ἀεικῐεῦμεν ἀεικῐεῖτε ἀεικῐεῦσῐ(ν)
optative ἀεικῐέοιμι ἀεικῐέοις ἀεικῐέοι ἀεικῐέοιτον ἀεικῐεοίτην ἀεικῐέοιμεν ἀεικῐέοιτε ἀεικῐέοιεν
middle indicative ἀεικῐεῦμαι ἀεικῐεῖαι / ἀεικῐέαι ἀεικῐεῖται ἀεικῐεῖσθον ἀεικῐεῖσθον ἀεικῐεύμε(σ)θᾰ ἀεικῐεῖσθε ἀεικῐεῦνται
optative ἀεικῐεοίμην ἀεικῐέοιο ἀεικῐέοιτο ἀεικῐέοισθον ἀεικῐεοίσθην ἀεικῐεοίμε(σ)θᾰ ἀεικῐέοισθε ἀεικῐεοίᾰτο
active middle
infinitive ἀεικῐεῖν / ἀεικῐήμεναι / ἀεικῐῆναι ἀεικῐεῖσθαι
participle m ἀεικῐέων ἀεικῐεύμενος
f ἀεικῐεῦσᾰ ἀεικῐευμένη
n ἀεικῐεῦν ἀεικῐεύμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀεικῐ́σσω, ἀεικῐ́σσομαι (Epic), later
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀεικῐ́σσω ἀεικῐ́σσεις ἀεικῐ́σσει ἀεικῐ́σσετον ἀεικῐ́σσετον ἀεικῐ́σσομεν ἀεικῐ́σσετε ἀεικῐ́σσουσῐ(ν)
optative ἀεικῐ́σσοιμῐ ἀεικῐ́σσοισ(θᾰ) ἀεικῐ́σσοι ἀεικῐ́σσοιτον ἀεικῐσσοίτην ἀεικῐ́σσοιμεν ἀεικῐ́σσοιτε ἀεικῐ́σσοιεν
middle indicative ἀεικῐ́σσομαι ἀεικῐ́σσεαι ἀεικῐ́σσεται ἀεικῐ́σσεσθον ἀεικῐ́σσεσθον ἀεικῐσσόμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́σσεσθε ἀεικῐ́σσονται
optative ἀεικῐσσοίμην ἀεικῐ́σσοιο ἀεικῐ́σσοιτο ἀεικῐ́σσοισθον ἀεικῐσσοίσθην ἀεικῐσσοίμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́σσοισθε ἀεικῐσσοίᾰτο
active middle
infinitive ἀεικῐ́σσειν / ἀεικῐσσέμεν(αι) / ἀεικῐ́σσμεν(αι) ἀεικῐ́σσεσθαι
participle m ἀεικῐ́σσων ἀεικῐσσόμενος
f ἀεικῐ́σσουσᾰ ἀεικῐσσομένη
n ἀεικῐ́σσον ἀεικῐσσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀείκῐσσᾰ, ἀεικῐσσᾰ́μην, ἀεικῐ́σθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀείκῐσσᾰ ἀείκῐσσᾰς ἀείκῐσσε(ν) ἀεικῐ́σσᾰτον ἀεικῐσσᾰ́την ἀεικῐ́σσᾰμεν ἀεικῐ́σσᾰτε ἀείκῐσσᾰν
subjunctive ἀεικῐ́σσω,
ἀεικῐ́σσωμῐ 		ἀεικῐ́σσῃς,
ἀεικῐ́σσῃσθᾰ 		ἀεικῐ́σσῃ,
ἀεικῐ́σσῃσῐ 		ἀεικῐ́σσητον ἀεικῐ́σσητον ἀεικῐ́σσωμεν ἀεικῐ́σσητε ἀεικῐ́σσωσῐ(ν)
optative ἀεικῐ́σσαιμῐ ἀεικῐ́σσαις,
ἀεικῐ́σσαισθᾰ,
ἀεικῐ́σσειᾰς 		ἀεικῐ́σσειε(ν) / ἀεικῐ́σσαι ἀεικῐσσεῖτον ἀεικῐσσείτην ἀεικῐσσεῖμεν ἀεικῐσσεῖτε ἀεικῐσσεῖεν
imperative   ἀείκῐσσον ἀεικῐσσᾰ́τω ἀεικῐ́σσᾰτον ἀεικῐσσᾰ́των   ἀεικῐ́σσᾰτε ἀεικῐσσᾰ́ντων
middle indicative ἀεικῐσσᾰ́μην ἀεικῐ́σσᾰο ἀεικῐ́σσᾰτο ἀεικῐ́σσᾰσθον ἀεικῐσσᾰ́σθην ἀεικῐσσᾰ́με(σ)θᾰ ἀεικῐ́σσᾰσθε ἀεικῐ́σσᾰντο
subjunctive ἀεικῐ́σσωμαι ἀεικῐ́σσηαι ἀεικῐ́σσηται ἀεικῐ́σσησθον ἀεικῐ́σσησθον ἀεικῐσσώμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́σσησθε ἀεικῐ́σσωνται
optative ἀεικῐσσαίμην ἀεικῐ́σσαιο ἀεικῐ́σσαιτο ἀεικῐ́σσαισθον ἀεικῐσσαίσθην ἀεικῐσσαίμε(σ)θᾰ ἀεικῐ́σσαισθε ἀεικῐσσαίᾰτο
imperative   ἀείκῐσσαι ἀεικῐσσᾰ́σθω ἀεικῐ́σσᾰσθον ἀεικῐσσᾰ́σθων   ἀεικῐ́σσᾰσθε ἀεικῐσσᾰ́σθων
passive indicative ἀεικῐ́σθην ἀεικῐ́σθης ἀεικῐ́σθη ἀεικῐ́σθητον ἀεικῐσθήτην ἀεικῐ́σθημεν ἀεικῐ́σθητε ἀεικῐ́σθησᾰν,
ἀείκῐσθεν
subjunctive ἀεικῐσθῶ ἀεικῐσθῇς ἀεικῐσθῇ ἀεικῐσθῆτον ἀεικῐσθῆτον ἀεικῐσθῶμεν ἀεικῐσθῆτε ἀεικῐσθῶσῐ(ν)
optative ἀεικῐσθείην ἀεικῐσθείης ἀεικῐσθείη ἀεικῐσθεῖτον / ἀεικῐσθείητον ἀεικῐσθείτην / ἀεικῐσθειήτην ἀεικῐσθεῖμεν / ἀεικῐσθείημεν ἀεικῐσθεῖτε / ἀεικῐσθείητε ἀεικῐ́σθειεν / ἀεικῐσθείησᾰν
imperative   ἀεικῐ́σθητῐ ἀεικῐσθήτω ἀεικῐ́σθητον ἀεικῐσθήτων   ἀεικῐ́σθητε ἀεικῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἀεικῐ́σσαι / ἀεικῐσσᾰ́μεν / ἀεικῐσσᾰμέναι ἀεικῐ́σσᾰσθαι ἀεικῐσθῆναι / ἀεικῐσθήμεναι
participle m ἀεικῐ́σσᾱς ἀεικῐσσᾰ́μενος ἀεικῐσθείς
f ἀεικῐ́σσᾱσᾰ ἀεικῐσσᾰμένη ἀεικῐσθεῖσᾰ
n ἀεικῐ́σσᾰν ἀεικῐσσᾰ́μενον ἀεικῐσθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.