ἀλείφω

See also: αλείφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂leybʰ-. Cognate with Latin libo.

Pronunciation

 

Verb

ἀλείφω • (aleíphō)

  1. (active voice, transitive) to anoint someone else (smear the skin with oil after bathing)
  2. (middle voice, intransitive, reflexive) to anoint oneself

Usage notes

Often appears with the adverb λίπα (lípa, “richly”) and with ἐλαίῳ (elaíōi, “with oil”, instrumental dative).

Inflection

   Present: ἀλείφω, ἀλείφομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀλείφω ἀλείφεις ἀλείφει ἀλείφετον ἀλείφετον ἀλείφομεν ἀλείφετε ἀλείφουσῐ(ν)
subjunctive ἀλείφω ἀλείφῃς ἀλείφῃ ἀλείφητον ἀλείφητον ἀλείφωμεν ἀλείφητε ἀλείφωσῐ(ν)
optative ἀλείφοιμῐ ἀλείφοις ἀλείφοι ἀλείφοιτον ἀλειφοίτην ἀλείφοιμεν ἀλείφοιτε ἀλείφοιεν
imperative   ἄλειφε ἀλειφέτω ἀλείφετον ἀλειφέτων   ἀλείφετε ἀλειφόντων
middle/
passive 		indicative ἀλείφομαι ἀλείφῃ / ἀλείφει ἀλείφεται ἀλείφεσθον ἀλείφεσθον ἀλειφόμεθᾰ ἀλείφεσθε ἀλείφονται
subjunctive ἀλείφωμαι ἀλείφῃ ἀλείφηται ἀλείφησθον ἀλείφησθον ἀλειφώμεθᾰ ἀλείφησθε ἀλείφωνται
optative ἀλειφοίμην ἀλείφοιο ἀλείφοιτο ἀλείφοισθον ἀλειφοίσθην ἀλειφοίμεθᾰ ἀλείφοισθε ἀλείφοιντο
imperative   ἀλείφου ἀλειφέσθω ἀλείφεσθον ἀλειφέσθων   ἀλείφεσθε ἀλειφέσθων
active middle/passive
infinitive ἀλείφειν ἀλείφεσθαι
participle m ἀλείφων ἀλειφόμενος
f ἀλείφουσᾰ ἀλειφομένη
n ἀλεῖφον ἀλειφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤλειφον, ἠλειφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤλειφον ἤλειφες ἤλειφε(ν) ἠλείφετον ἠλειφέτην ἠλείφομεν ἠλείφετε ἤλειφον
middle/
passive 		indicative ἠλειφόμην ἠλείφου ἠλείφετο ἠλείφεσθον ἠλειφέσθην ἠλειφόμεθᾰ ἠλείφεσθε ἠλείφοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀλείψω, ἀλείψομαι, ἀλειφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀλείψω ἀλείψεις ἀλείψει ἀλείψετον ἀλείψετον ἀλείψομεν ἀλείψετε ἀλείψουσῐ(ν)
optative ἀλείψοιμῐ ἀλείψοις ἀλείψοι ἀλείψοιτον ἀλειψοίτην ἀλείψοιμεν ἀλείψοιτε ἀλείψοιεν
middle indicative ἀλείψομαι ἀλείψῃ / ἀλείψει ἀλείψεται ἀλείψεσθον ἀλείψεσθον ἀλειψόμεθᾰ ἀλείψεσθε ἀλείψονται
optative ἀλειψοίμην ἀλείψοιο ἀλείψοιτο ἀλείψοισθον ἀλειψοίσθην ἀλειψοίμεθᾰ ἀλείψοισθε ἀλείψοιντο
passive indicative ἀλειφθήσομαι ἀλειφθήσῃ ἀλειφθήσεται ἀλειφθήσεσθον ἀλειφθήσεσθον ἀλειφθησόμεθᾰ ἀλειφθήσεσθε ἀλειφθήσονται
optative ἀλειφθησοίμην ἀλειφθήσοιο ἀλειφθήσοιτο ἀλειφθήσοισθον ἀλειφθησοίσθην ἀλειφθησοίμεθᾰ ἀλειφθήσοισθε ἀλειφθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀλείψειν ἀλείψεσθαι ἀλειφθήσεσθαι
participle m ἀλείψων ἀλειψόμενος ἀλειφθησόμενος
f ἀλείψουσᾰ ἀλειψομένη ἀλειφθησομένη
n ἀλεῖψον ἀλειψόμενον ἀλειφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤλειψᾰ, ἠλειψᾰ́μην, ἠλείφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤλειψᾰ ἤλειψᾰς ἤλειψε(ν) ἠλείψᾰτον ἠλειψᾰ́την ἠλείψᾰμεν ἠλείψᾰτε ἤλειψᾰν
subjunctive ἠλείψω ἠλείψῃς ἠλείψῃ ἠλείψητον ἠλείψητον ἠλείψωμεν ἠλείψητε ἠλείψωσῐ(ν)
optative ἠλείψαιμῐ ἠλείψειᾰς / ἠλείψαις ἠλείψειε(ν) / ἠλείψαι ἠλείψαιτον ἠλειψαίτην ἠλείψαιμεν ἠλείψαιτε ἠλείψειᾰν / ἠλείψαιεν
imperative   ἤλειψον ἠλειψᾰ́τω ἠλείψᾰτον ἠλειψᾰ́των   ἠλείψᾰτε ἠλειψᾰ́ντων
middle indicative ἠλειψᾰ́μην ἠλείψω ἠλείψᾰτο ἠλείψᾰσθον ἠλειψᾰ́σθην ἠλειψᾰ́μεθᾰ ἠλείψᾰσθε ἠλείψᾰντο
subjunctive ἠλείψωμαι ἠλείψῃ ἠλείψηται ἠλείψησθον ἠλείψησθον ἠλειψώμεθᾰ ἠλείψησθε ἠλείψωνται
optative ἠλειψαίμην ἠλείψαιο ἠλείψαιτο ἠλείψαισθον ἠλειψαίσθην ἠλειψαίμεθᾰ ἠλείψαισθε ἠλείψαιντο
imperative   ἤλειψαι ἠλειψᾰ́σθω ἠλείψᾰσθον ἠλειψᾰ́σθων   ἠλείψᾰσθε ἠλειψᾰ́σθων
passive indicative ἠλείφθην ἠλείφθης ἠλείφθη ἠλείφθητον ἠλειφθήτην ἠλείφθημεν ἠλείφθητε ἠλείφθησᾰν
subjunctive ἠλειφθῶ ἠλειφθῇς ἠλειφθῇ ἠλειφθῆτον ἠλειφθῆτον ἠλειφθῶμεν ἠλειφθῆτε ἠλειφθῶσῐ(ν)
optative ἠλειφθείην ἠλειφθείης ἠλειφθείη ἠλειφθεῖτον / ἠλειφθείητον ἠλειφθείτην / ἠλειφθειήτην ἠλειφθεῖμεν / ἠλειφθείημεν ἠλειφθεῖτε / ἠλειφθείητε ἠλειφθεῖεν / ἠλειφθείησᾰν
imperative   ἠλείφθητῐ ἠλειφθήτω ἠλείφθητον ἠλειφθήτων   ἠλείφθητε ἠλειφθέντων
active middle passive
infinitive ἠλεῖψαι ἠλείψᾰσθαι ἠλειφθῆναι
participle m ἠλείψᾱς ἠλειψᾰ́μενος ἠλειφθείς
f ἠλείψᾱσᾰ ἠλειψᾰμένη ἠλειφθεῖσᾰ
n ἠλεῖψᾰν ἠλειψᾰ́μενον ἠλειφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἄλειψᾰ, ἀλειψᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἄλειψᾰ ἄλειψᾰς ἄλειψε(ν) ἀλείψᾰτον ἀλειψᾰ́την ἀλείψᾰμεν ἀλείψᾰτε ἄλειψᾰν
subjunctive ἀλείψω ἀλείψῃς ἀλείψῃ ἀλείψητον ἀλείψητον ἀλείψωμεν ἀλείψητε ἀλείψωσῐ(ν)
optative ἀλείψαιμῐ ἀλείψειᾰς / ἀλείψαις ἀλείψειε(ν) / ἀλείψαι ἀλειψεῖτον ἀλειψείτην ἀλειψεῖμεν ἀλειψεῖτε ἀλειψεῖεν
imperative   ἄλειψον ἀλειψᾰ́τω ἀλείψᾰτον ἀλειψᾰ́των   ἀλείψᾰτε ἀλειψᾰ́ντων
middle indicative ἀλειψᾰ́μην ἀλείψω ἀλείψᾰτο ἀλείψᾰσθον ἀλειψᾰ́σθην ἀλειψᾰ́μεθᾰ ἀλείψᾰσθε ἀλείψᾰντο
subjunctive ἀλείψωμαι ἀλείψηαι ἀλείψηται ἀλείψησθον ἀλείψησθον ἀλειψώμεθᾰ ἀλείψησθε ἀλείψωνται
optative ἀλειψαίμην ἀλείψαιο ἀλείψαιτο ἀλείψαισθον ἀλειψαίσθην ἀλειψαίμεθᾰ ἀλείψαισθε ἀλείψαιντο
imperative   ἄλειψαι ἀλειψᾰ́σθω ἀλείψᾰσθον ἀλειψᾰ́σθων   ἀλείψᾰσθε ἀλειψᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀλεῖψαι ἀλείψᾰσθαι
participle m ἀλείψᾱς ἀλειψᾰ́μενος
f ἀλείψᾱσᾰ ἀλειψᾰμένη
n ἀλεῖψᾰν ἀλειψᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠλίφην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἠλίφην ἠλίφης ἠλίφη ἠλίφητον ἠλιφήτην ἠλίφημεν ἠλίφητε ἠλίφησᾰν
subjunctive ἀλιφῶ ἀλιφῇς ἀλιφῇ ἀλιφῆτον ἀλιφῆτον ἀλιφῶμεν ἀλιφῆτε ἀλιφῶσῐ(ν)
optative ἀλιφείην ἀλιφείης ἀλιφείη ἀλιφεῖτον / ἀλιφείητον ἀλιφείτην / ἀλιφειήτην ἀλιφεῖμεν / ἀλιφείημεν ἀλιφεῖτε / ἀλιφείητε ἀλιφεῖεν / ἀλιφείησᾰν
imperative   ἀλίφηθῐ ἀλιφήτω ἀλίφητον ἀλιφήτων   ἀλίφητε ἀλιφέντων
passive
infinitive ἀλιφῆναι
participle m ἀλιφείς
f ἀλιφεῖσᾰ
n ἀλιφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀλήλιφᾰ, ἀλήλιμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀλήλιφᾰ ἀλήλιφᾰς ἀλήλιφε(ν) ἀληλίφᾰτον ἀληλίφᾰτον ἀληλίφᾰμεν ἀληλίφᾰτε ἀληλίφᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀληλίφω ἀληλίφῃς ἀληλίφῃ ἀληλίφητον ἀληλίφητον ἀληλίφωμεν ἀληλίφητε ἀληλίφωσῐ(ν)
optative ἀληλίφοιμῐ / ἀληλιφοίην ἀληλίφοις / ἀληλιφοίης ἀληλίφοι / ἀληλιφοίη ἀληλίφοιτον ἀληλιφοίτην ἀληλίφοιμεν ἀληλίφοιτε ἀληλίφοιεν
imperative   ἀλήλιφε ἀληλιφέτω ἀληλίφετον ἀληλιφέτων   ἀληλίφετε ἀληλιφόντων
middle/
passive 		indicative ἀλήλιμμαι ἀλήλιψαι ἀλήλιπται ἀλήλιφθον ἀλήλιφθον ἀληλίμμεθᾰ ἀλήλιφθε ἀληλίφᾰται
subjunctive ἀληλιμμένος ὦ ἀληλιμμένος ᾖς ἀληλιμμένος ᾖ ἀληλιμμένω ἦτον ἀληλιμμένω ἦτον ἀληλιμμένοι ὦμεν ἀληλιμμένοι ἦτε ἀληλιμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀληλιμμένος εἴην ἀληλιμμένος εἴης ἀληλιμμένος εἴη ἀληλιμμένω εἴητον / εἶτον ἀληλιμμένω εἰήτην / εἴτην ἀληλιμμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀληλιμμένοι εἴητε / εἶτε ἀληλιμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀλήλιψο ἀληλίφθω ἀλήλιφθον ἀληλίφθων   ἀλήλιφθε ἀληλίφθων
active middle/passive
infinitive ἀληλιφέναι ἀληλῖφθαι
participle m ἀληλιφώς ἀληλιμμένος
f ἀληλιφυῖᾰ ἀληλιμμένη
n ἀληλιφός ἀληλιμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

Derived terms

Descendants

  • Greek: αλείφω (aleífo)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.