ἀτεχνέω

Ancient Greek

Etymology

From ἄτεχνος (átekhnos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀτεχνέω • (atekhnéō)

  1. to be unskilled, to lack talent

Conjugation

   Present: ἀτεχνέω, ἀτεχνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτεχνέω ἀτεχνέεις ἀτεχνέει ἀτεχνέετον ἀτεχνέετον ἀτεχνέομεν ἀτεχνέετε ἀτεχνέουσῐ(ν)
subjunctive ἀτεχνέω ἀτεχνέῃς ἀτεχνέῃ ἀτεχνέητον ἀτεχνέητον ἀτεχνέωμεν ἀτεχνέητε ἀτεχνέωσῐ(ν)
optative ἀτεχνέοιμῐ ἀτεχνέοις ἀτεχνέοι ἀτεχνέοιτον ἀτεχνεοίτην ἀτεχνέοιμεν ἀτεχνέοιτε ἀτεχνέοιεν
imperative   ἀτέχνεε ἀτεχνεέτω ἀτεχνέετον ἀτεχνεέτων   ἀτεχνέετε ἀτεχνεόντων
middle/
passive 		indicative ἀτεχνέομαι ἀτεχνέῃ / ἀτεχνέει ἀτεχνέεται ἀτεχνέεσθον ἀτεχνέεσθον ἀτεχνεόμεθᾰ ἀτεχνέεσθε ἀτεχνέονται
subjunctive ἀτεχνέωμαι ἀτεχνέῃ ἀτεχνέηται ἀτεχνέησθον ἀτεχνέησθον ἀτεχνεώμεθᾰ ἀτεχνέησθε ἀτεχνέωνται
optative ἀτεχνεοίμην ἀτεχνέοιο ἀτεχνέοιτο ἀτεχνέοισθον ἀτεχνεοίσθην ἀτεχνεοίμεθᾰ ἀτεχνέοισθε ἀτεχνέοιντο
imperative   ἀτεχνέου ἀτεχνεέσθω ἀτεχνέεσθον ἀτεχνεέσθων   ἀτεχνέεσθε ἀτεχνεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀτεχνέειν ἀτεχνέεσθαι
participle m ἀτεχνέων ἀτεχνεόμενος
f ἀτεχνέουσᾰ ἀτεχνεομένη
n ἀτεχνέον ἀτεχνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀτεχνῶ, ἀτεχνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτεχνῶ ἀτεχνεῖς ἀτεχνεῖ ἀτεχνεῖτον ἀτεχνεῖτον ἀτεχνοῦμεν ἀτεχνεῖτε ἀτεχνοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀτεχνῶ ἀτεχνῇς ἀτεχνῇ ἀτεχνῆτον ἀτεχνῆτον ἀτεχνῶμεν ἀτεχνῆτε ἀτεχνῶσῐ(ν)
optative ἀτεχνοίην / ἀτεχνοῖμῐ ἀτεχνοίης / ἀτεχνοῖς ἀτεχνοίη / ἀτεχνοῖ ἀτεχνοῖτον / ἀτεχνοίητον ἀτεχνοίτην / ἀτεχνοιήτην ἀτεχνοῖμεν / ἀτεχνοίημεν ἀτεχνοῖτε / ἀτεχνοίητε ἀτεχνοῖεν / ἀτεχνοίησᾰν
imperative   ἀτέχνει ἀτεχνείτω ἀτεχνεῖτον ἀτεχνείτων   ἀτεχνεῖτε ἀτεχνούντων
middle/
passive 		indicative ἀτεχνοῦμαι ἀτεχνεῖ,
ἀτεχνῇ 		ἀτεχνεῖται ἀτεχνεῖσθον ἀτεχνεῖσθον ἀτεχνούμεθᾰ ἀτεχνεῖσθε ἀτεχνοῦνται
subjunctive ἀτεχνῶμαι ἀτεχνῇ ἀτεχνῆται ἀτεχνῆσθον ἀτεχνῆσθον ἀτεχνώμεθᾰ ἀτεχνῆσθε ἀτεχνῶνται
optative ἀτεχνοίμην ἀτεχνοῖο ἀτεχνοῖτο ἀτεχνοῖσθον ἀτεχνοίσθην ἀτεχνοίμεθᾰ ἀτεχνοῖσθε ἀτεχνοῖντο
imperative   ἀτεχνοῦ ἀτεχνείσθω ἀτεχνεῖσθον ἀτεχνείσθων   ἀτεχνεῖσθε ἀτεχνείσθων
active middle/passive
infinitive ἀτεχνεῖν ἀτεχνεῖσθαι
participle m ἀτεχνῶν ἀτεχνούμενος
f ἀτεχνοῦσᾰ ἀτεχνουμένη
n ἀτεχνοῦν ἀτεχνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.