ἐκβαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-) +‎ βαίνω (baínō).

Pronunciation

 

Verb

ἐκβαίνω • (ekbaínō)

  1. to go, step [with genitive ‘out of/off from’]
  2. (intransitive) to disembark, dismount
  3. to outstep, overstep [with accusative]
  4. (intransitive) to come out (a certain way), come to pass, turn out (to be)
  5. (intransitive) to be fulfilled (of a prophecy)
  6. (intransitive) to go out of due bounds, to go far

Conjugation

   Present: ἐκβαίνω, ἐκβαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκβαίνω ἐκβαίνεις ἐκβαίνει ἐκβαίνετον ἐκβαίνετον ἐκβαίνομεν ἐκβαίνετε ἐκβαίνουσῐ(ν)
subjunctive ἐκβαίνω ἐκβαίνῃς ἐκβαίνῃ ἐκβαίνητον ἐκβαίνητον ἐκβαίνωμεν ἐκβαίνητε ἐκβαίνωσῐ(ν)
optative ἐκβαίνοιμῐ ἐκβαίνοις ἐκβαίνοι ἐκβαίνοιτον ἐκβαινοίτην ἐκβαίνοιμεν ἐκβαίνοιτε ἐκβαίνοιεν
imperative   ἔκβαινε ἐκβαινέτω ἐκβαίνετον ἐκβαινέτων   ἐκβαίνετε ἐκβαινόντων
middle/
passive 		indicative ἐκβαίνομαι ἐκβαίνῃ / ἐκβαίνει ἐκβαίνεται ἐκβαίνεσθον ἐκβαίνεσθον ἐκβαινόμεθᾰ ἐκβαίνεσθε ἐκβαίνονται
subjunctive ἐκβαίνωμαι ἐκβαίνῃ ἐκβαίνηται ἐκβαίνησθον ἐκβαίνησθον ἐκβαινώμεθᾰ ἐκβαίνησθε ἐκβαίνωνται
optative ἐκβαινοίμην ἐκβαίνοιο ἐκβαίνοιτο ἐκβαίνοισθον ἐκβαινοίσθην ἐκβαινοίμεθᾰ ἐκβαίνοισθε ἐκβαίνοιντο
imperative   ἐκβαίνου ἐκβαινέσθω ἐκβαίνεσθον ἐκβαινέσθων   ἐκβαίνεσθε ἐκβαινέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκβαίνειν ἐκβαίνεσθαι
participle m ἐκβαίνων ἐκβαινόμενος
f ἐκβαίνουσᾰ ἐκβαινομένη
n ἐκβαῖνον ἐκβαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξέβαινον, ἐξεβαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέβαινον ἐξέβαινες ἐξέβαινε(ν) ἐξεβαίνετον ἐξεβαινέτην ἐξεβαίνομεν ἐξεβαίνετε ἐξέβαινον
middle/
passive 		indicative ἐξεβαινόμην ἐξεβαίνου ἐξεβαίνετο ἐξεβαίνεσθον ἐξεβαινέσθην ἐξεβαινόμεθᾰ ἐξεβαίνεσθε ἐξεβαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκβήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐκβήσομαι ἐκβήσῃ / ἐκβήσει ἐκβήσεται ἐκβήσεσθον ἐκβήσεσθον ἐκβησόμεθᾰ ἐκβήσεσθε ἐκβήσονται
optative ἐκβησοίμην ἐκβήσοιο ἐκβήσοιτο ἐκβήσοισθον ἐκβησοίσθην ἐκβησοίμεθᾰ ἐκβήσοισθε ἐκβήσοιντο
middle
infinitive ἐκβήσεσθαι
participle m ἐκβησόμενος
f ἐκβησομένη
n ἐκβησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέβην, ἐξεβᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέβην ἐξέβης ἐξέβη ἐξέβητον ἐξεβήτην ἐξέβημεν ἐξέβητε ἐξέβησᾰν
subjunctive ἐκβῶ ἐκβῇς ἐκβῇ ἐκβῆτον ἐκβῆτον ἐκβῶμεν ἐκβῆτε ἐκβῶσῐ(ν)
optative ἐκβαίην ἐκβαίης ἐκβαίη ἐκβαῖτον / ἐκβαίητον ἐκβαίτην / ἐκβαιήτην ἐκβαῖμεν / ἐκβαίημεν ἐκβαῖτε / ἐκβαίητε ἐκβαῖεν / ἐκβαίησᾰν
imperative   ἔκβηθῐ ἐκβήτω ἔκβητον ἐκβήτων   ἔκβητε ἐκβᾰ́ντων
middle indicative ἐξεβᾰ́μην ἐξέβω ἐξέβᾰτο ἐξέβᾰσθον ἐξεβᾰ́σθην ἐξεβᾰ́μεθᾰ ἐξέβᾰσθε ἐξέβᾰντο
subjunctive ἐκβῶμαι ἐκβῇ ἐκβῆται ἐκβῆσθον ἐκβῆσθον ἐκβώμεθᾰ ἐκβῆσθε ἐκβῶνται
optative ἐκβαίμην ἐκβαῖο ἐκβαῖτο ἐκβαῖσθον ἐκβαίσθην ἐκβαίμεθᾰ ἐκβαῖσθε ἐκβαῖντο
imperative   ἔκβω ἐκβᾰ́σθω ἔκβᾰσθον ἐκβᾰ́σθων   ἔκβᾰσθε ἐκβᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐκβῆναι ἔκβᾰσθαι
participle m ἐκβᾱ́ς ἐκβᾰ́μενος
f ἐκβᾶσᾰ ἐκβᾰμένη
n ἐκβᾰ́ν ἐκβᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκβέβηκᾰ, ἐκβέβᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκβέβηκᾰ ἐκβέβηκᾰς ἐκβέβηκε(ν) ἐκβεβήκᾰτον ἐκβεβήκᾰτον ἐκβεβήκᾰμεν ἐκβεβήκᾰτε ἐκβεβήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκβεβήκω ἐκβεβήκῃς ἐκβεβήκῃ ἐκβεβήκητον ἐκβεβήκητον ἐκβεβήκωμεν ἐκβεβήκητε ἐκβεβήκωσῐ(ν)
optative ἐκβεβήκοιμῐ / ἐκβεβηκοίην ἐκβεβήκοις / ἐκβεβηκοίης ἐκβεβήκοι / ἐκβεβηκοίη ἐκβεβήκοιτον ἐκβεβηκοίτην ἐκβεβήκοιμεν ἐκβεβήκοιτε ἐκβεβήκοιεν
imperative   ἐκβέβηκε ἐκβεβηκέτω ἐκβεβήκετον ἐκβεβηκέτων   ἐκβεβήκετε ἐκβεβηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐκβέβᾰμαι ἐκβέβᾰσαι ἐκβέβᾰται ἐκβέβᾰσθον ἐκβέβᾰσθον ἐκβεβᾰ́μεθᾰ ἐκβέβᾰσθε ἐκβέβᾰνται
subjunctive ἐκβεβᾰμένος ὦ ἐκβεβᾰμένος ᾖς ἐκβεβᾰμένος ᾖ ἐκβεβᾰμένω ἦτον ἐκβεβᾰμένω ἦτον ἐκβεβᾰμένοι ὦμεν ἐκβεβᾰμένοι ἦτε ἐκβεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκβεβᾰμένος εἴην ἐκβεβᾰμένος εἴης ἐκβεβᾰμένος εἴη ἐκβεβᾰμένω εἴητον / εἶτον ἐκβεβᾰμένω εἰήτην / εἴτην ἐκβεβᾰμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐκβεβᾰμένοι εἴητε / εἶτε ἐκβεβᾰμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐκβέβᾰσο ἐκβεβᾰ́σθω ἐκβέβᾰσθον ἐκβεβᾰ́σθων   ἐκβέβᾰσθε ἐκβεβᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐκβεβηκέναι ἐκβεβᾰ́σθαι
participle m ἐκβεβηκώς ἐκβεβᾰμένος
f ἐκβεβηκυῖᾰ ἐκβεβᾰμένη
n ἐκβεβηκός ἐκβεβᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἔκβασις (ékbasis)

Descendants

  • Byzantine Greek: ἐβγαίνω (ebgaínō) (by metathesis)

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.