ἐκστρατεύω

See also: εκστρατεύω

Ancient Greek

Etymology

ἐκ- (ek-, “out of, from”) +‎ στρᾰτεύω (străteúō, “to advance with an army; wage war; serve in an army”) from στρᾰτός (strătós, “army, band of men”) +‎ -εύω (-eúō, verbal suffix)

Pronunciation

 

Verb

ἐκστρᾰτεύω • (ekstrăteúō)

  1. (intransitive) to march out; go off on an expedition, depart for a campaign
  2. (intransitive) to organize and launch an expedition or campaign
  3. (transitive) to march out (an individual or band of men); order (a soldier or an army) to start marching
  4. (military) to recruit for and wage a campaign; plan and execute an operation (as part of a battle or war)
  5. (perfect, military) to conclude a campaign
  6. (middle voice, military) to take the field (for combat operations)
  7. (passive voice, military) to be in the field (said of a general or his troops on a battlefield)
  8. (passive voice, military) to be engaged in active service; be employed on active duty
  9. (perfect, mediopassive, military) to have ended a campaign; be a veteran of a completed expedition
  10. (perfect, mediopassive, military, participle, substantively) a veteran (who experienced a campaign or expedition to its conclusion)

Conjugation

   Present: ἐκστρᾰτεύω, ἐκστρᾰτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκστρᾰτεύω ἐκστρᾰτεύεις ἐκστρᾰτεύει ἐκστρᾰτεύετον ἐκστρᾰτεύετον ἐκστρᾰτεύομεν ἐκστρᾰτεύετε ἐκστρᾰτεύουσῐ(ν)
subjunctive ἐκστρᾰτεύω ἐκστρᾰτεύῃς ἐκστρᾰτεύῃ ἐκστρᾰτεύητον ἐκστρᾰτεύητον ἐκστρᾰτεύωμεν ἐκστρᾰτεύητε ἐκστρᾰτεύωσῐ(ν)
optative ἐκστρᾰτεύοιμῐ ἐκστρᾰτεύοις ἐκστρᾰτεύοι ἐκστρᾰτεύοιτον ἐκστρᾰτευοίτην ἐκστρᾰτεύοιμεν ἐκστρᾰτεύοιτε ἐκστρᾰτεύοιεν
imperative   ἐκστρᾰ́τευε ἐκστρᾰτευέτω ἐκστρᾰτεύετον ἐκστρᾰτευέτων   ἐκστρᾰτεύετε ἐκστρᾰτευόντων
middle/
passive 		indicative ἐκστρᾰτεύομαι ἐκστρᾰτεύῃ / ἐκστρᾰτεύει ἐκστρᾰτεύεται ἐκστρᾰτεύεσθον ἐκστρᾰτεύεσθον ἐκστρᾰτευόμεθᾰ ἐκστρᾰτεύεσθε ἐκστρᾰτεύονται
subjunctive ἐκστρᾰτεύωμαι ἐκστρᾰτεύῃ ἐκστρᾰτεύηται ἐκστρᾰτεύησθον ἐκστρᾰτεύησθον ἐκστρᾰτευώμεθᾰ ἐκστρᾰτεύησθε ἐκστρᾰτεύωνται
optative ἐκστρᾰτευοίμην ἐκστρᾰτεύοιο ἐκστρᾰτεύοιτο ἐκστρᾰτεύοισθον ἐκστρᾰτευοίσθην ἐκστρᾰτευοίμεθᾰ ἐκστρᾰτεύοισθε ἐκστρᾰτεύοιντο
imperative   ἐκστρᾰτεύου ἐκστρᾰτευέσθω ἐκστρᾰτεύεσθον ἐκστρᾰτευέσθων   ἐκστρᾰτεύεσθε ἐκστρᾰτευέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκστρᾰτεύειν ἐκστρᾰτεύεσθαι
participle m ἐκστρᾰτεύων ἐκστρᾰτευόμενος
f ἐκστρᾰτεύουσᾰ ἐκστρᾰτευομένη
n ἐκστρᾰτεῦον ἐκστρᾰτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξεστρᾰ́τευον, ἐξεστρᾰτευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξεστρᾰ́τευον ἐξεστρᾰ́τευες ἐξεστρᾰ́τευε(ν) ἐξεστρᾰτεύετον ἐξεστρᾰτευέτην ἐξεστρᾰτεύομεν ἐξεστρᾰτεύετε ἐξεστρᾰ́τευον
middle/
passive 		indicative ἐξεστρᾰτευόμην ἐξεστρᾰτεύου ἐξεστρᾰτεύετο ἐξεστρᾰτεύεσθον ἐξεστρᾰτευέσθην ἐξεστρᾰτευόμεθᾰ ἐξεστρᾰτεύεσθε ἐξεστρᾰτεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκστρᾰτεύσω, ἐκστρᾰτεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκστρᾰτεύσω ἐκστρᾰτεύσεις ἐκστρᾰτεύσει ἐκστρᾰτεύσετον ἐκστρᾰτεύσετον ἐκστρᾰτεύσομεν ἐκστρᾰτεύσετε ἐκστρᾰτεύσουσῐ(ν)
optative ἐκστρᾰτεύσοιμῐ ἐκστρᾰτεύσοις ἐκστρᾰτεύσοι ἐκστρᾰτεύσοιτον ἐκστρᾰτευσοίτην ἐκστρᾰτεύσοιμεν ἐκστρᾰτεύσοιτε ἐκστρᾰτεύσοιεν
middle indicative ἐκστρᾰτεύσομαι ἐκστρᾰτεύσῃ / ἐκστρᾰτεύσει ἐκστρᾰτεύσεται ἐκστρᾰτεύσεσθον ἐκστρᾰτεύσεσθον ἐκστρᾰτευσόμεθᾰ ἐκστρᾰτεύσεσθε ἐκστρᾰτεύσονται
optative ἐκστρᾰτευσοίμην ἐκστρᾰτεύσοιο ἐκστρᾰτεύσοιτο ἐκστρᾰτεύσοισθον ἐκστρᾰτευσοίσθην ἐκστρᾰτευσοίμεθᾰ ἐκστρᾰτεύσοισθε ἐκστρᾰτεύσοιντο
active middle
infinitive ἐκστρᾰτεύσειν ἐκστρᾰτεύσεσθαι
participle m ἐκστρᾰτεύσων ἐκστρᾰτευσόμενος
f ἐκστρᾰτεύσουσᾰ ἐκστρᾰτευσομένη
n ἐκστρᾰτεῦσον ἐκστρᾰτευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξεστρᾰ́τευσᾰ, ἐξεστρᾰτευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξεστρᾰ́τευσᾰ ἐξεστρᾰ́τευσᾰς ἐξεστρᾰ́τευσε(ν) ἐξεστρᾰτεύσᾰτον ἐξεστρᾰτευσᾰ́την ἐξεστρᾰτεύσᾰμεν ἐξεστρᾰτεύσᾰτε ἐξεστρᾰ́τευσᾰν
subjunctive ἐκστρᾰτεύσω ἐκστρᾰτεύσῃς ἐκστρᾰτεύσῃ ἐκστρᾰτεύσητον ἐκστρᾰτεύσητον ἐκστρᾰτεύσωμεν ἐκστρᾰτεύσητε ἐκστρᾰτεύσωσῐ(ν)
optative ἐκστρᾰτεύσαιμῐ ἐκστρᾰτεύσειᾰς / ἐκστρᾰτεύσαις ἐκστρᾰτεύσειε(ν) / ἐκστρᾰτεύσαι ἐκστρᾰτεύσαιτον ἐκστρᾰτευσαίτην ἐκστρᾰτεύσαιμεν ἐκστρᾰτεύσαιτε ἐκστρᾰτεύσειᾰν / ἐκστρᾰτεύσαιεν
imperative   ἐκστρᾰ́τευσον ἐκστρᾰτευσᾰ́τω ἐκστρᾰτεύσᾰτον ἐκστρᾰτευσᾰ́των   ἐκστρᾰτεύσᾰτε ἐκστρᾰτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐξεστρᾰτευσᾰ́μην ἐξεστρᾰτεύσω ἐξεστρᾰτεύσᾰτο ἐξεστρᾰτεύσᾰσθον ἐξεστρᾰτευσᾰ́σθην ἐξεστρᾰτευσᾰ́μεθᾰ ἐξεστρᾰτεύσᾰσθε ἐξεστρᾰτεύσᾰντο
subjunctive ἐκστρᾰτεύσωμαι ἐκστρᾰτεύσῃ ἐκστρᾰτεύσηται ἐκστρᾰτεύσησθον ἐκστρᾰτεύσησθον ἐκστρᾰτευσώμεθᾰ ἐκστρᾰτεύσησθε ἐκστρᾰτεύσωνται
optative ἐκστρᾰτευσαίμην ἐκστρᾰτεύσαιο ἐκστρᾰτεύσαιτο ἐκστρᾰτεύσαισθον ἐκστρᾰτευσαίσθην ἐκστρᾰτευσαίμεθᾰ ἐκστρᾰτεύσαισθε ἐκστρᾰτεύσαιντο
imperative   ἐκστρᾰ́τευσαι ἐκστρᾰτευσᾰ́σθω ἐκστρᾰτεύσᾰσθον ἐκστρᾰτευσᾰ́σθων   ἐκστρᾰτεύσᾰσθε ἐκστρᾰτευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐκστρᾰτεῦσαι ἐκστρᾰτεύσᾰσθαι
participle m ἐκστρᾰτεύσᾱς ἐκστρᾰτευσᾰ́μενος
f ἐκστρᾰτεύσᾱσᾰ ἐκστρᾰτευσᾰμένη
n ἐκστρᾰτεῦσᾰν ἐκστρᾰτευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐξεστρᾰ́τευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐξεστρᾰ́τευμαι ἐξεστρᾰ́τευσαι ἐξεστρᾰ́τευται ἐξεστρᾰ́τευσθον ἐξεστρᾰ́τευσθον ἐξεστρᾰτεύμεθᾰ ἐξεστρᾰ́τευσθε ἐξεστρᾰ́τευνται
subjunctive ἐξεστρᾰτευμένος ὦ ἐξεστρᾰτευμένος ᾖς ἐξεστρᾰτευμένος ᾖ ἐξεστρᾰτευμένω ἦτον ἐξεστρᾰτευμένω ἦτον ἐξεστρᾰτευμένοι ὦμεν ἐξεστρᾰτευμένοι ἦτε ἐξεστρᾰτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐξεστρᾰτευμένος εἴην ἐξεστρᾰτευμένος εἴης ἐξεστρᾰτευμένος εἴη ἐξεστρᾰτευμένω εἴητον / εἶτον ἐξεστρᾰτευμένω εἰήτην / εἴτην ἐξεστρᾰτευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐξεστρᾰτευμένοι εἴητε / εἶτε ἐξεστρᾰτευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐξεστρᾰ́τευσο ἐξεστρᾰτεύσθω ἐξεστρᾰ́τευσθον ἐξεστρᾰτεύσθων   ἐξεστρᾰ́τευσθε ἐξεστρᾰτεύσθων
middle/passive
infinitive ἐξεστρᾰτεῦσθαι
participle m ἐξεστρᾰτευμένος
f ἐξεστρᾰτευμένη
n ἐξεστρᾰτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: εκστρατεύω (ekstratévo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.