ἐπαλθαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ ἀλθαίνω (althaínō).

Pronunciation

 

Verb

ἐπαλθαίνω • (epalthaínō)

  1. to heal
    • 200 BCE – 100 BCE, Nicander, Theriaca 654:
      τοτὲ δάχματ᾽ἐπαλθήσαιο φάλαγγος, τριπλόον ἐνθρύπτων ὀδελοῦ βάρος ἔνδοθεν οἴνης.
      totè dákhmat’epalthḗsaio phálangos, triplóon enthrúptōn odeloû báros éndothen oínēs.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἐπαλθαίνω, ἐπαλθαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαλθαίνω ἐπαλθαίνεις ἐπαλθαίνει ἐπαλθαίνετον ἐπαλθαίνετον ἐπαλθαίνομεν ἐπαλθαίνετε ἐπαλθαίνουσῐ(ν)
subjunctive ἐπαλθαίνω ἐπαλθαίνῃς ἐπαλθαίνῃ ἐπαλθαίνητον ἐπαλθαίνητον ἐπαλθαίνωμεν ἐπαλθαίνητε ἐπαλθαίνωσῐ(ν)
optative ἐπαλθαίνοιμῐ ἐπαλθαίνοις ἐπαλθαίνοι ἐπαλθαίνοιτον ἐπαλθαινοίτην ἐπαλθαίνοιμεν ἐπαλθαίνοιτε ἐπαλθαίνοιεν
imperative   ἐπάλθαινε ἐπαλθαινέτω ἐπαλθαίνετον ἐπαλθαινέτων   ἐπαλθαίνετε ἐπαλθαινόντων
middle/
passive 		indicative ἐπαλθαίνομαι ἐπαλθαίνῃ / ἐπαλθαίνει ἐπαλθαίνεται ἐπαλθαίνεσθον ἐπαλθαίνεσθον ἐπαλθαινόμεθᾰ ἐπαλθαίνεσθε ἐπαλθαίνονται
subjunctive ἐπαλθαίνωμαι ἐπαλθαίνῃ ἐπαλθαίνηται ἐπαλθαίνησθον ἐπαλθαίνησθον ἐπαλθαινώμεθᾰ ἐπαλθαίνησθε ἐπαλθαίνωνται
optative ἐπαλθαινοίμην ἐπαλθαίνοιο ἐπαλθαίνοιτο ἐπαλθαίνοισθον ἐπαλθαινοίσθην ἐπαλθαινοίμεθᾰ ἐπαλθαίνοισθε ἐπαλθαίνοιντο
imperative   ἐπαλθαίνου ἐπαλθαινέσθω ἐπαλθαίνεσθον ἐπαλθαινέσθων   ἐπαλθαίνεσθε ἐπαλθαινέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπαλθαίνειν ἐπαλθαίνεσθαι
participle m ἐπαλθαίνων ἐπαλθαινόμενος
f ἐπαλθαίνουσᾰ ἐπαλθαινομένη
n ἐπαλθαῖνον ἐπαλθαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπαλθήσω, ἐπαλθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαλθήσω ἐπαλθήσεις ἐπαλθήσει ἐπαλθήσετον ἐπαλθήσετον ἐπαλθήσομεν ἐπαλθήσετε ἐπαλθήσουσῐ(ν)
optative ἐπαλθήσοιμῐ ἐπαλθήσοις ἐπαλθήσοι ἐπαλθήσοιτον ἐπαλθησοίτην ἐπαλθήσοιμεν ἐπαλθήσοιτε ἐπαλθήσοιεν
middle indicative ἐπαλθήσομαι ἐπαλθήσῃ / ἐπαλθήσει ἐπαλθήσεται ἐπαλθήσεσθον ἐπαλθήσεσθον ἐπαλθησόμεθᾰ ἐπαλθήσεσθε ἐπαλθήσονται
optative ἐπαλθησοίμην ἐπαλθήσοιο ἐπαλθήσοιτο ἐπαλθήσοισθον ἐπαλθησοίσθην ἐπαλθησοίμεθᾰ ἐπαλθήσοισθε ἐπαλθήσοιντο
active middle
infinitive ἐπαλθήσειν ἐπαλθήσεσθαι
participle m ἐπαλθήσων ἐπαλθησόμενος
f ἐπαλθήσουσᾰ ἐπαλθησομένη
n ἐπαλθῆσον ἐπαλθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.