ἡγούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ɡǔː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈɡu.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/

Noun

ἡγούμενος • (hēgoúmenos) m (genitive ἡγούμενοῦ); second declension

abbot, principal

Declension

Second declension of ὁ ἡγούμενος; τοῦ ἡγουμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἡγούμενος ho hēgoúmenos	τὼ ἡγουμένω tṑ hēgouménō	οἱ ἡγούμενοι hoi hēgoúmenoi
Genitive	τοῦ ἡγουμένου toû hēgouménou	τοῖν ἡγουμένοιν toîn hēgouménoin	τῶν ἡγουμένων tôn hēgouménōn
Dative	τῷ ἡγουμένῳ tōî hēgouménōi	τοῖν ἡγουμένοιν toîn hēgouménoin	τοῖς ἡγουμένοις toîs hēgouménois
Accusative	τὸν ἡγούμενον tòn hēgoúmenon	τὼ ἡγουμένω tṑ hēgouménō	τοὺς ἡγουμένους toùs hēgouménous
Vocative	ἡγούμενε hēgoúmene	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγούμενοι hēgoúmenoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Participle

ἡγούμενος • (hēgoúmenos) m (feminine ἡγουμένη, neuter ἡγούμενον); first/second declension

contracted present mediopassive participle of ἡγέομαι (hēgéomai)

Declension

First and second declension of ἡγούμενος; ἡγουμένη; ἡγούμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἡγούμενος hēgoúmenos	ἡγουμένη hēgouménē	ἡγούμενον hēgoúmenon	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγούμενοι hēgoúmenoi	ἡγούμεναι hēgoúmenai	ἡγούμενᾰ hēgoúmenă
Genitive	ἡγουμένου hēgouménou	ἡγουμένης hēgouménēs	ἡγουμένου hēgouménou	ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμέναιν hēgouménain	ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμένων hēgouménōn	ἡγουμένων hēgouménōn	ἡγουμένων hēgouménōn
Dative	ἡγουμένῳ hēgouménōi	ἡγουμένῃ hēgouménēi	ἡγουμένῳ hēgouménōi	ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμέναιν hēgouménain	ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμένοις hēgouménois	ἡγουμέναις hēgouménais	ἡγουμένοις hēgouménois
Accusative	ἡγούμενον hēgoúmenon	ἡγουμένην hēgouménēn	ἡγούμενον hēgoúmenon	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένους hēgouménous	ἡγουμένᾱς hēgouménās	ἡγούμενᾰ hēgoúmenă
Vocative	ἡγούμενε hēgoúmene	ἡγουμένη hēgouménē	ἡγούμενον hēgoúmenon	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγούμενοι hēgoúmenoi	ἡγούμεναι hēgoúmenai	ἡγούμενᾰ hēgoúmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἡγουμένως hēgouménōs			ἡγουμενώτερος hēgoumenṓteros			ἡγουμενώτᾰτος hēgoumenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: ηγούμενος (igoúmenos)
- → Georgian: იღუმენი (iɣumeni)
→ Armenian: եգումենոս (egumenos)
→ Mingrelian: ეგუმენი (egumeni)
→ Old Church Slavonic: игоумєнъ (igumenŭ)
- Macedonian: игумен (igumen)
- → Old East Slavic:
  - Russian: игумен (igumen)
  - Ukrainian: ігумен (ihumen)
→ Old Georgian: ეღომენოსი (eɣomenosi)

References

“ἡγούμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
https://lsj.gr/wiki/%E1%BC%A1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82