ὀξύβαρις

Ancient Greek

Etymology

ὀξυ- (oxu-) +‎ βαρύς (barús)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sý.ba.ris/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /okˈsy.ba.ris/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /okˈsy.βa.ris/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /okˈsy.va.ris/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /okˈsi.va.ris/

Noun

ὀξῠ́βᾰρις • (oxŭ́băris) f (genitive ὀξῠβᾰ́ρεως); third declension

(grammar) the circumflex accent

Synonyms

ὀξῠβᾰρεῖᾰ (oxŭbăreîă)^[1]

Coordinate terms

(προσῳδίαι ἑλληνικαί) προσῳδία; βαρεῖα ⟨ ` ⟩, βραχεῖα ⟨ ˘ ⟩, δασεῖα ⟨ ῾ ⟩, διαίρεσις ⟨ ¨ ⟩, κορωνίς ⟨ ᾽ ⟩, μακρά ⟨ ¯ ⟩, ὀξεῖα ⟨ ´ ⟩, περισπωμένη ⟨ ῀ ⟩, προσγεγραμμένη ⟨ ι ⟩, ὑπογεγραμμένη ⟨ ͺ ⟩, ψιλή ⟨ ᾿ ⟩ ^{(Category: grc:Diacritical marks)}

References

^ Called ὀξυβαρεῖα (oxubareîa) in «Περὶ τόνων» by Arcadius of Antioch (according to the LSJ, it's a spurious passage).

Further reading

“ὀξύβαρις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press