ὑμένινος

Ancient Greek

Etymology

From ὑμήν (humḗn, “skin, membrane”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.mé.ni.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈme.ni.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈme.ni.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈme.ni.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.ni.nos/

Adjective

ὑμένῐνος • (huménĭnos) m (feminine ὑμενῐ́νη, neuter ὑμένῐνον); first/second declension

of skin or membrane

Inflection

First and second declension of ὑμένῐνος; ὑμενῐ́νη; ὑμένῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὑμένῐνος huménĭnos	ὑμενῐ́νη humenĭ́nē	ὑμένῐνον huménĭnon	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμενῐ́νᾱ humenĭ́nā	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμένῐνοι huménĭnoi	ὑμένῐναι huménĭnai	ὑμένῐνᾰ huménĭnă
Genitive	ὑμενῐ́νου humenĭ́nou	ὑμενῐ́νης humenĭ́nēs	ὑμενῐ́νου humenĭ́nou	ὑμενῐ́νοιν humenĭ́noin	ὑμενῐ́ναιν humenĭ́nain	ὑμενῐ́νοιν humenĭ́noin	ὑμενῐ́νων humenĭ́nōn	ὑμενῐ́νων humenĭ́nōn	ὑμενῐ́νων humenĭ́nōn
Dative	ὑμενῐ́νῳ humenĭ́nōi	ὑμενῐ́νῃ humenĭ́nēi	ὑμενῐ́νῳ humenĭ́nōi	ὑμενῐ́νοιν humenĭ́noin	ὑμενῐ́ναιν humenĭ́nain	ὑμενῐ́νοιν humenĭ́noin	ὑμενῐ́νοις humenĭ́nois	ὑμενῐ́ναις humenĭ́nais	ὑμενῐ́νοις humenĭ́nois
Accusative	ὑμένῐνον huménĭnon	ὑμενῐ́νην humenĭ́nēn	ὑμένῐνον huménĭnon	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμενῐ́νᾱ humenĭ́nā	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμενῐ́νους humenĭ́nous	ὑμενῐ́νᾱς humenĭ́nās	ὑμένῐνᾰ huménĭnă
Vocative	ὑμένῐνε huménĭne	ὑμενῐ́νη humenĭ́nē	ὑμένῐνον huménĭnon	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμενῐ́νᾱ humenĭ́nā	ὑμενῐ́νω humenĭ́nō	ὑμένῐνοι huménĭnoi	ὑμένῐναι huménĭnai	ὑμένῐνᾰ huménĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὑμενῐ́νως humenĭ́nōs			ὑμενῐνώτερος humenĭnṓteros			ὑμενῐνώτᾰτος humenĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading