-άδα

• -αδα (-ada)

-άδα • (-áda) f

1. Used to form verbal nouns from nouns:

   ‎βάρκα (várka, “boat”) + ‎-άδα (-áda) → ‎βαρκάδα (varkáda, “boating”)

   ‎άμαξα (ámaxa, “carriage”) + ‎-άδα (-áda) → ‎αμαξάδα (amaxáda, “going for a drive”)

2. Used to form a noun from an adjective:

   ‎φρόνιμος (frónimos, “sensible”) + ‎-άδα (-áda) → ‎φρονιμάδα (fronimáda, “wisdom”)

   ‎νόστιμος (nóstimos, “tasty”) + ‎-άδα (-áda) → ‎νοστιμάδα (nostimáda, “flavour, piquancy”)

3. Used to form a noun derivative:

   ‎πορτοκάλι (portokáli, “orange”) + ‎-άδα (-áda) → ‎πορτοκαλάδα (portokaláda, “orangeade”)

4. Used to form a collective numeral from a cardinal number (meaning a group of or a set of):

   ‎τρία (tría, “three”) + ‎-άδα (-áda) → ‎τριάδα (triáda, “triad, set of three”)

   ‎δώδεκα (dódeka, “twelve”) + ‎-άδα (-áda) → ‎δωδεκάδα (dodekáda, “dozen”)

   ‎είκοσι (eíkosi, “twenty”) + ‎-άδα (-áda) → ‎εικοσάδα (eikosáda, “score, set of twenty”)

• -αριά (-ariá)