-άρα

-άρα • (-ára) f

1. added to nouns to give a augmentative form, expressing large size or affection:

   ‎γυναίκα (gynaíka, “woman”) + ‎-άρα (-ára) → ‎γυναικάρα (gynaikára)

   ‎πόδι (pódi, “foot”) + ‎-άρα (-ára) → ‎ποδάρα (podára)

   ‎τρόμος (trómos, “terror”) + ‎-άρα (-ára) → ‎τρομάρα (tromára, “extreme terror”)

2. also augmentative for female given names:

   ‎Ελένη (Eléni, “Helen”) + ‎-άρα (-ára) → ‎Ελενάρα (Elenára)

diminutives, feminine:

• -ίτσα (-ítsa)
• -ούλα (-oúla)

-άρα • (-ára) f (feminine adjectives, often substantivised)

1. feminine nominative, accusative and vocative singular of -άρης (-áris)
   1. used to indicate a female person of an approximate age:

      ‎σαράντα (saránta, “forty”) + ‎-άρα (-ára) → ‎σαραντάρα (sarantára, “fortysomething (woman)”)

   2. of quantities, measures:

      ‎χίλια (chília, “thousand”) + ‎-άρα (-ára) → ‎χιλιάρα (chiliára, “(engine of) a thousand horsepower”)

      ‎τέσσερα (téssera, “4”) + ‎-άρα (-ára) → ‎τεσσάρα (tessára, “4 football (soccer) goals”)

      Η ομάδα έφαγε τεσσάρα.

      I omáda éfage tessára.

      The team was defeated (literally: ate) by four [goals].

• -αριά f (-ariá)

• "-άρα 1", "-άρα 2", -άρης, -άρα, -άρικο/-άρι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language