Ankönnen
German
Noun
Ankönnen
n
(
strong
,
genitive
Ankönnens
,
no plural
)
gerund of
ankönnen
Declension
Declension of
Ankönnen
[
sg-only, neuter, strong
]
singular
indef.
def.
noun
nominative
ein
das
Ankönnen
genitive
eines
des
Ankönnens
dative
einem
dem
Ankönnen
accusative
ein
das
Ankönnen