Aurunculeius
Latin
Etymology
Auruncī (“name of an Italic tribe”) + -uleius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.rʊŋ.kʊˈɫeː.jʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.ruŋ.kuˈlɛː.jus]
Proper noun
Aurunculēius m sg (genitive Aurunculēiī or Aurunculēī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Lucius Aurunculeius Cotta, a Roman soldier
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Aurunculēius |
| genitive | Aurunculēiī Aurunculēī1 |
| dative | Aurunculēiō |
| accusative | Aurunculēium |
| ablative | Aurunculēiō |
| vocative | Aurunculēī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “Aurunculeius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Aurunculeius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.