Damascenus
Latin
Etymology
From Ancient Greek Δαμασκηνός (Damaskēnós). By surface analysis, Damascus + -ēnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [da.masˈkeː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪a.maʃˈʃɛː.nus]
Adjective
Damascēnus (feminine Damascēna, neuter Damascēnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Damascēnus | Damascēna | Damascēnum | Damascēnī | Damascēnae | Damascēna | |
| genitive | Damascēnī | Damascēnae | Damascēnī | Damascēnōrum | Damascēnārum | Damascēnōrum | |
| dative | Damascēnō | Damascēnae | Damascēnō | Damascēnīs | |||
| accusative | Damascēnum | Damascēnam | Damascēnum | Damascēnōs | Damascēnās | Damascēna | |
| ablative | Damascēnō | Damascēnā | Damascēnō | Damascēnīs | |||
| vocative | Damascēne | Damascēna | Damascēnum | Damascēnī | Damascēnae | Damascēna | |
Derived terms
- prūnum Damascēnum (“damson”, literally “Damascene plum, plum of Damascus”)
Descendants
Noun
Damascēnus m sg (genitive Damascēnī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Damascēnus | Damascēnī |
| genitive | Damascēnī | Damascēnōrum |
| dative | Damascēnō | Damascēnīs |
| accusative | Damascēnum | Damascēnōs |
| ablative | Damascēnō | Damascēnīs |
| vocative | Damascēne | Damascēnī |
Descendants
- → English: Damascene
Further reading
- Damascena in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “Damascenus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers