Einhart

See also: einhart

Old High German

Alternative forms

  • Ainhart (Bavarian, 8th C. CE)
  • Eiinhart (9th C. CE) (possible syncope of Eigenhart)

Etymology

From ein (one) +‎ hart (hard), ultimately from Proto-Germanic *ainaz (one) and *harduz (hard, brave). Compare Old High German einhertī f (steadfastness, constancy)

Proper noun

Einhart m

  1. a male given name meaning “steadfast, faithful” [8th–9th C. CE].

Declension

Declension of Einhart (masculine a-stem)
case singular plural
nominative Einhart Einhartā, Einharta
accusative Einhart Einhartā, Einharta
genitive Einhartes Einharto
dative Einharte Einhartum
instrumental Einhartu

Proper names in the -a declension take a pronominal accusative ending -an

Derived terms

References

  • Sigmund Herzberg-Fränkel, editor (1904), “I: Dioecesis Salisburgensis: Regiones Salisburgensis et Bavarica”, in Necrologia Germaniae (Monumenta Germaniae Historica) (in Latin), Tomvs II Dioecesis Salisbvrgensis, Berolini: Apvd Weidmannos, →ISBN, →OCLC, Liber confraternitatum vetustior (784-11th C.), Monumenta Necrologica Monasterii S. Petri Salisburgensis, page 14, column 35, line 22