Reconstruction:Old Dutch/risan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *rīsaną, from Proto-Indo-European *h₁rey-.
Verb
*rīsan
- to rise
Inflection
Conjugation of *rīsan (strong class 1)
| infinitive | *rīsan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *rīso, *rīson | *rēs |
| 2nd person singular | *rīsis | *risi |
| 3rd person singular | *rīsit | *rēs |
| 1st person plural | *rīsun | *rison |
| 2nd person plural | *rīsit | *risot |
| 3rd person plural | *rīsunt | *rison |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *rīse | *risi |
| 2nd person singular | *rīsis | *risi |
| 3rd person singular | *rīse | *risi |
| 1st person plural | *rīsin | *risin |
| 2nd person plural | *rīsit | *risit |
| 3rd person plural | *rīsin | *risin |
| imperative | present | |
| singular | *rīs | |
| plural | *rīset | |
| participle | present | past |
| *rīsandi | *risan, *girisan | |