Reconstruction:Old Dutch/sprutan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *spreutan, from Proto-Germanic *spreutaną.
Verb
*sprūtan
Inflection
Conjugation of *sprūtan (strong class 2)
| infinitive | *sprūtan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *sprūto, *sprūton | *sprōt |
| 2nd person singular | *sprūtis | *spruti |
| 3rd person singular | *sprūtit | *sprōt |
| 1st person plural | *sprūtun | *spruton |
| 2nd person plural | *sprūtit | *sprutot |
| 3rd person plural | *sprūtunt | *spruton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *sprūte | *spruti |
| 2nd person singular | *sprūtis | *spruti |
| 3rd person singular | *sprūte | *spruti |
| 1st person plural | *sprūtin | *sprutin |
| 2nd person plural | *sprūtit | *sprutit |
| 3rd person plural | *sprūtin | *sprutin |
| imperative | present | |
| singular | *sprūt | |
| plural | *sprūtet | |
| participle | present | past |
| *sprūtandi | *sprotan, *gisprotan | |