Reconstruction:Old Dutch/sundigon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *sundīgōn. Equivalent to sundig (“sinful”) + -on.
Verb
*sundigon
Inflection
Conjugation of *sundigon (weak class 2)
| infinitive | *sundigon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *sundigo, *sundigon | *sundigoda |
| 2nd person singular | *sundigos | *sundigodos |
| 3rd person singular | *sundigot | *sundigoda |
| 1st person plural | *sundigon | *sundigodon |
| 2nd person plural | *sundigot | *sundigodot |
| 3rd person plural | *sundigont | *sundigodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *sundige | *sundigodi |
| 2nd person singular | *sundigis | *sundigodis |
| 3rd person singular | *sundige | *sundigodi |
| 1st person plural | *sundigin | *sundigodin |
| 2nd person plural | *sundigit | *sundigodit |
| 3rd person plural | *sundigin | *sundigodin |
| imperative | present | |
| singular | *sundigo | |
| plural | *sundigot | |
| participle | present | past |
| *sundigondi | *sundigot, *gisundigot | |
Descendants
- Middle Dutch: sondigen, sundigen
- Dutch: zondigen