Reconstruction:Proto-Germanic/blikǭ
Proto-Germanic
Etymology
A nominal formation related to *bliką (“shine, look, metal”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbli.kɔ̃ː/
Noun
*blikǭ f
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *blikǭ | *blikōniz |
| vocative | *blikǭ | *blikōniz |
| accusative | *blikōnų | *blikōnunz |
| genitive | *blikōniz | *blikōnǫ̂ |
| dative | *blikōni | *blikōmaz |
| instrumental | *blikōnē | *blikōmiz |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Proto-West Germanic:
- Old English: *blica
- ⇒ Old English: oferblica
- Old English: *blica
- Old Norse: blika (“shine; flash (of lightning)”)
- Icelandic: blika
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*ƀlikōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 49