Reconstruction:Proto-Germanic/fingraz
Proto-Germanic
Etymology
Probably from a putative Proto-Indo-European *penkʷ-ró-s, related to Proto-Indo-European *pénkʷe (“five”) (Proto-Germanic *fimf).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɸiŋ.ɡrɑz/
Noun
*fingraz m
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | *fingraz | *fingrōz, *fingrōs |
vocative | *fingr | *fingrōz, *fingrōs |
accusative | *fingrą | *fingranz |
genitive | *fingras, *fingris | *fingrǫ̂ |
dative | *fingrai | *fingramaz |
instrumental | *fingrō | *fingramiz |
Derived terms
Descendants
- Proto-West Germanic: *fingr
- Old Norse: fingr
- Gothic: 𐍆𐌹𐌲𐌲𐍂𐍃 (figgrs)
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*fingra-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 141