Reconstruction:Proto-Germanic/krakōną
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *gerg-, *grā- (“to crow, shout”), from Proto-Indo-European *gerh₂- (“to make a sound, cry hoarsely”), ultimately of onomatopoeic origin.[1] Cognate with Lithuanian girgždėti (“to creak, squeak”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkrɑ.kɔː.nɑ̃/
Verb
*krakōną
- (West Germanic) to crack; crackle; shriek
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *krakō | *krakǭ | — | *krakōi | ? | |
| 2nd singular | *krakōsi | *krakōs | *krakō | *krakōsai | *krakōsau | |
| 3rd singular | *krakōþi | *krakō | *krakōþau | *krakōþai | *krakōþau | |
| 1st dual | *krakōs | *krakōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *krakōþiz | *krakōþiz | *krakōþiz | — | — | |
| 1st plural | *krakōmaz | *krakōm | — | *krakōnþai | *krakōnþau | |
| 2nd plural | *krakōþ | *krakōþ | *krakōþ | *krakōnþai | *krakōnþau | |
| 3rd plural | *krakōnþi | *krakōn | *krakōnþau | *krakōnþai | *krakōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *krakōdǭ | *krakōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *krakōdēz | *krakōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *krakōdē | *krakōdēdī | ||||
| 1st dual | *krakōdēdū | *krakōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *krakōdēdudiz | *krakōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *krakōdēdum | *krakōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *krakōdēdud | *krakōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *krakōdēdun | *krakōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *krakōndz | *krakōdaz | ||||
Related terms
- *krakatjaną
- *krakjaną
- *krekatjaną
- *krikitjaną
Descendants
- Proto-West Germanic: *krakōn
References
- ^ Wolfgang Pfeifer, editor (1993), “krachen”, in Etymologisches Wörterbuch des Deutschen (in German), 2nd edition, Berlin: Akademie-Verlag, →ISBN