Reconstruction:Proto-Germanic/kwinkaną
Proto-Germanic
Etymology
Uncertain. According to Vladimir Orel, possibly a derived term formed from Proto-Indo-European *(s)gʷes-, the root of Ancient Greek σβέννῡμι (sbénnūmi, “I extinguish, quench”), Proto-Slavic *gasìti (“to extinguish”), Lithuanian gèsti (“to extinguish”), Sanskrit जासयति (jāsáyati, “to exhaust, weaken”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʷiŋ.kɑ.nɑ̃/
Verb
*kwinkaną[1]
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *kwinkō | *kwinkaų | — | *kwinkai | ? | |
| 2nd singular | *kwinkizi | *kwinkaiz | *kwink | *kwinkazai | *kwinkaizau | |
| 3rd singular | *kwinkidi | *kwinkai | *kwinkadau | *kwinkadai | *kwinkaidau | |
| 1st dual | *kwinkōz | *kwinkaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *kwinkadiz | *kwinkaidiz | *kwinkadiz | — | — | |
| 1st plural | *kwinkamaz | *kwinkaim | — | *kwinkandai | *kwinkaindau | |
| 2nd plural | *kwinkid | *kwinkaid | *kwinkid | *kwinkandai | *kwinkaindau | |
| 3rd plural | *kwinkandi | *kwinkain | *kwinkandau | *kwinkandai | *kwinkaindau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *kwank | *kunkį̄ | ||||
| 2nd singular | *kwanht | *kunkīz | ||||
| 3rd singular | *kwank | *kunkī | ||||
| 1st dual | *kunkū | *kunkīw | ||||
| 2nd dual | *kunkudiz | *kunkīdiz | ||||
| 1st plural | *kunkum | *kunkīm | ||||
| 2nd plural | *kunkud | *kunkīd | ||||
| 3rd plural | *kunkun | *kunkīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *kwinkandz | *kunkanaz | ||||
Derived terms
See also
Descendants
- Proto-West Germanic: *kwinkan
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*kwenkanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 228