Reconstruction:Proto-Germanic/waiþijaną
Proto-Germanic
Etymology
From *waiþiz, *waiþō, from Proto-Indo-European *weyh₁- (“to chase, pursue”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwɑi̯.θi.jɑ.nɑ̃/
Verb
*waiþijaną
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *waiþijō | *waiþijaų | — | *waiþijai | ? | |
| 2nd singular | *waiþīsi | *waiþijais | *waiþī | *waiþijasai | *waiþijaisau | |
| 3rd singular | *waiþīþi | *waiþijai | *waiþijaþau | *waiþijaþai | *waiþijaiþau | |
| 1st dual | *waiþijōs | *waiþijaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *waiþijaþiz | *waiþijaiþiz | *waiþijaþiz | — | — | |
| 1st plural | *waiþijamaz | *waiþijaim | — | *waiþijanþai | *waiþijainþau | |
| 2nd plural | *waiþīþ | *waiþijaiþ | *waiþīþ | *waiþijanþai | *waiþijainþau | |
| 3rd plural | *waiþijanþi | *waiþijain | *waiþijanþau | *waiþijanþai | *waiþijainþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *waiþidǭ | *waiþidēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *waiþidēz | *waiþidēdīz | ||||
| 3rd singular | *waiþidē | *waiþidēdī | ||||
| 1st dual | *waiþidēdū | *waiþidēdīw | ||||
| 2nd dual | *waiþidēdudiz | *waiþidēdīdiz | ||||
| 1st plural | *waiþidēdum | *waiþidēdīm | ||||
| 2nd plural | *waiþidēdud | *waiþidēdīd | ||||
| 3rd plural | *waiþidēdun | *waiþidēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *waiþijandz | *waiþidaz | ||||
Synonyms
- *waiþōną
Related terms
Descendants
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*waiþjanan ~ *waiþōjanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 441