Reconstruction:Proto-Indo-Iranian/mr̥tyúš
Proto-Indo-Iranian
Etymology
From Proto-Indo-European *mer- (“to die”).
Noun
*mr̥tyúš m[1]
Inflection
| masculine u-stem | |||
|---|---|---|---|
| singular | dual | plural | |
| nominative | *mr̥tyúš | *mr̥tyúH | *mr̥tyáwas |
| vocative | *mŕ̥tyaw | *mŕ̥tyuH | *mŕ̥tyawas |
| accusative | *mr̥tyúm | *mr̥tyúH | *mr̥tyúnš |
| instrumental | *mr̥tyúH | *mr̥tyúbʰyā(m) | *mr̥tyúbʰiš |
| ablative | *mr̥tyáwš | *mr̥tyúbʰyā(m) | *mr̥tyúbʰyas |
| dative | *mr̥tyáway | *mr̥tyúbʰyā(m) | *mr̥tyúbʰyas |
| genitive | *mr̥tyáwš | *mr̥tyuwā́s | *mr̥tyuHnáHam |
| locative | *mr̥tyā́w | *mr̥tyuwáw | *mr̥tyúšu |
Descendants
- Proto-Indo-Aryan: *mr̥tyúṣ
- Sanskrit: मृत्यु (mṛtyú) (see there for further descendants)
- Proto-Iranian: *mr̥θyúš
References
- ^ Schmitt, Rüdiger (2017–2018) “Chapter XVII: Indo-Iranian”, in Klein, Jared S., Joseph, Brian D., Fritz, Matthias, editors, Handbook of Comparative and Historical Indo-European Linguistics: An International Handbook (Handbücher zur Sprach- und Kommunikationswissenschaft [Handbooks of Linguistics and Communication Science]; 41.2), Berlin, Boston: De Gruyter Mouton, →ISBN, § The lexicon of Indo-Iranian, page 1952: “*mr̥t-i̯ú-”