Reconstruction:Proto-West Germanic/Þunr
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *Þunraz (“Thor”). Equilavent personification to *þunr (“thunder”).
Proper noun
*Þunr m
Declension
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *Þunr | |
| Genitive | *Þunras | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *Þunr | *Þunrō, *Þunrōs |
| Accusative | *Þunr | *Þunrā |
| Genitive | *Þunras | *Þunrō |
| Dative | *Þunrē | *Þunrum |
| Instrumental | *Þunru | *Þunrum |
Alternative reconstructions
- *Þonr
Descendants
- Old English: Þunor, Þūr, Þor
- → English: Thunor (learned)
- Old Saxon: Thunær [9th c. CE, Old Saxon Baptismal Vow]
- Old High German: Donar
- ⇒ Old High German: ᚹᛁᚷᛁᚦᛟᚾᚨᚱ (wigiþonar) [6th–7th c. CE, Nordendorf fibula]