Reconstruction:Proto-West Germanic/diubul
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin diabolus (“devil”).
Noun
*diubul m[1]
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *diubul | |
| Genitive | *diubulas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *diubul | *diubulō, *diubulōs |
| Accusative | *diubul | *diubulā |
| Genitive | *diubulas | *diubulō |
| Dative | *diubulē | *diubulum |
| Instrumental | *diubulu | *diubulum |
Descendants
- Old English: dēofol, dēoful, dīoful, dīofol
- Old Frisian: diōvel
- Old Saxon: diuval
- Old Dutch: diuval
- Old High German: tiufal
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 135: “PWGmc *diubul”