Umhinkönnen
German
Pronunciation
IPA
(key)
:
[ʊmˈhɪnˌkœnən]
Hyphenation:
Um‧hin‧kön‧nen
Noun
Umhinkönnen
n
(
strong
,
genitive
Umhinkönnens
,
no plural
)
gerund of
umhinkönnen
Declension
Declension of
Umhinkönnen
[
sg-only, neuter, strong
]
singular
indef.
def.
noun
nominative
ein
das
Umhinkönnen
genitive
eines
des
Umhinkönnens
dative
einem
dem
Umhinkönnen
accusative
ein
das
Umhinkönnen