aanbakken

Dutch

Etymology

From aan +‎ bakken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌbɑkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧bak‧ken

Verb

aanbakken

  1. (intransitive) to burn to the pan

Conjugation

Conjugation of aanbakken (weak with strong past participle, separable)
infinitive aanbakken
past singular bakte aan
past participle aangebakken
infinitive aanbakken
gerund aanbakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bak aan bakte aan aanbak aanbakte
2nd person sing. (jij) bakt aan, bak aan2 bakte aan aanbakt aanbakte
2nd person sing. (u) bakt aan bakte aan aanbakt aanbakte
2nd person sing. (gij) bakt aan bakte aan aanbakt aanbakte
3rd person singular bakt aan bakte aan aanbakt aanbakte
plural bakken aan bakten aan aanbakken aanbakten
subjunctive sing.1 bakke aan bakte aan aanbakke aanbakte
subjunctive plur.1 bakken aan bakten aan aanbakken aanbakten
imperative sing. bak aan
imperative plur.1 bakt aan
participles aanbakkend aangebakken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.