aanduwen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ duwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌdyu̯ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧du‧wen

Verb

aanduwen

  1. (transitive) to push against (an object), usually to make it fit
  2. (transitive, intransitive) to push (a motorised vehicle) to get the engine started
  3. (transitive, intransitive) to push (a vehicle) forward

Conjugation

Conjugation of aanduwen (weak, separable)
infinitive aanduwen
past singular duwde aan
past participle aangeduwd
infinitive aanduwen
gerund aanduwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular duw aan duwde aan aanduw aanduwde
2nd person sing. (jij) duwt aan, duw aan2 duwde aan aanduwt aanduwde
2nd person sing. (u) duwt aan duwde aan aanduwt aanduwde
2nd person sing. (gij) duwt aan duwde aan aanduwt aanduwde
3rd person singular duwt aan duwde aan aanduwt aanduwde
plural duwen aan duwden aan aanduwen aanduwden
subjunctive sing.1 duwe aan duwde aan aanduwe aanduwde
subjunctive plur.1 duwen aan duwden aan aanduwen aanduwden
imperative sing. duw aan
imperative plur.1 duwt aan
participles aanduwend aangeduwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.