aanhechten

Dutch

Alternative forms

  • aanheften (obsolete)

Etymology

From aan +‎ hechten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌɦɛx.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧hech‧ten

Verb

aanhechten

  1. (transitive) to (physically) attach, to join
  2. (transitive, by extension) to attach, to append, to include

Conjugation

Conjugation of aanhechten (weak, separable)
infinitive aanhechten
past singular hechtte aan
past participle aangehecht
infinitive aanhechten
gerund aanhechten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hecht aan hechtte aan aanhecht aanhechtte
2nd person sing. (jij) hecht aan hechtte aan aanhecht aanhechtte
2nd person sing. (u) hecht aan hechtte aan aanhecht aanhechtte
2nd person sing. (gij) hecht aan hechtte aan aanhecht aanhechtte
3rd person singular hecht aan hechtte aan aanhecht aanhechtte
plural hechten aan hechtten aan aanhechten aanhechtten
subjunctive sing.1 hechte aan hechtte aan aanhechte aanhechtte
subjunctive plur.1 hechten aan hechtten aan aanhechten aanhechtten
imperative sing. hecht aan
imperative plur.1 hecht aan
participles aanhechtend aangehecht
1) Archaic.

Derived terms

  • aanhechting
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.