aankijken

Dutch

Etymology

From aan +‎ kijken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːŋkɛi̯kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧kij‧ken

Verb

aankijken

  1. (transitive) to look at, to look in the eye

Conjugation

Conjugation of aankijken (strong class 1, separable)
infinitive aankijken
past singular keek aan
past participle aangekeken
infinitive aankijken
gerund aankijken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kijk aan keek aan aankijk aankeek
2nd person sing. (jij) kijkt aan, kijk aan2 keek aan aankijkt aankeek
2nd person sing. (u) kijkt aan keek aan aankijkt aankeek
2nd person sing. (gij) kijkt aan keekt aan aankijkt aankeekt
3rd person singular kijkt aan keek aan aankijkt aankeek
plural kijken aan keken aan aankijken aankeken
subjunctive sing.1 kijke aan keke aan aankijke aankeke
subjunctive plur.1 kijken aan keken aan aankijken aankeken
imperative sing. kijk aan
imperative plur.1 kijkt aan
participles aankijkend aangekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.