aanmerken
Dutch
Alternative forms
- aenmerken (obsolete)
Etymology 1
From Middle Dutch aenmerken, aenmercken. Equivalent to aan + merken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌmɛr.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: aan‧mer‧ken
Verb
aanmerken
- (transitive) to comment, to remark (usually suggesting criticism)
- Synonym: opmerken
- (transitive) to label, to denote (to categorise by naming) [with als ‘as’]
- De raadsman merkte de uitspraken aan als infame laster.
- The attorney qualified the utterances as scandalous libel.
- (transitive, dated) to note, to take notice
- 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.
- Gy hebt de bekwaamheid om onüitspreeklyk lief en beminlyk te zyn; zo zelf, dat men niet eens aanmerkt, dat gy niet mooi zyt.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.
Conjugation
| Conjugation of aanmerken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanmerken | |||
| past singular | merkte aan | |||
| past participle | aangemerkt | |||
| infinitive | aanmerken | |||
| gerund | aanmerken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | merk aan | merkte aan | aanmerk | aanmerkte |
| 2nd person sing. (jij) | merkt aan, merk aan2 | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte |
| 2nd person sing. (u) | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte |
| 2nd person sing. (gij) | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte |
| 3rd person singular | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte |
| plural | merken aan | merkten aan | aanmerken | aanmerkten |
| subjunctive sing.1 | merke aan | merkte aan | aanmerke | aanmerkte |
| subjunctive plur.1 | merken aan | merkten aan | aanmerken | aanmerkten |
| imperative sing. | merk aan | |||
| imperative plur.1 | merkt aan | |||
| participles | aanmerkend | aangemerkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- aanmerkelijk
- aanmerking
- onaangemerkt
Descendants
- Negerhollands: merk aan
Etymology 2
Pronunciation
- IPA(key): /ˌaːnˈmɛr.kə(n)/
- Hyphenation: aan‧mer‧ken
Verb
aanmerken
- (transitive, dated) to note, to take notice, to consider
- Synonyms: merken, opmerken
- En wat zijt gij bezorgd voor de kleding? Aanmerkt de leliën des velds, hoe zij wassen; zij arbeiden niet, en spinnen niet, (Mattheüs 6:28)
- And why take ye thought for raiment? Consider the lilies of the field, how they grow. They toil not, neither do they spin, (Matthew 6:28)
Conjugation
| Conjugation of aanmerken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanmerken | |||
| past singular | aanmerkte | |||
| past participle | aanmerkt | |||
| infinitive | aanmerken | |||
| gerund | aanmerken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | aanmerk | aanmerkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | aanmerkt, aanmerk2 | aanmerkte | ||
| 2nd person sing. (u) | aanmerkt | aanmerkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | aanmerkt | aanmerkte | ||
| 3rd person singular | aanmerkt | aanmerkte | ||
| plural | aanmerken | aanmerkten | ||
| subjunctive sing.1 | aanmerke | aanmerkte | ||
| subjunctive plur.1 | aanmerken | aanmerkten | ||
| imperative sing. | aanmerk | |||
| imperative plur.1 | aanmerkt | |||
| participles | aanmerkend | aanmerkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||