aanspelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌspeːlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧spe‧len

Verb

aanspelen

  1. (intransitive, dated) to allude [with op ‘to’]
    Synonym: toespelen
  2. (intransitive, transitive, soccer, with indirect object) to pass (the ball) to
    Synonyms: passen, toespelen
  3. (transitive, billiards) to target, to hit (a ball)
  4. (transitive, obsolete, card games) to play (a card) as the first card

Conjugation

Conjugation of aanspelen (weak, separable)
infinitive aanspelen
past singular speelde aan
past participle aangespeeld
infinitive aanspelen
gerund aanspelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular speel aan speelde aan aanspeel aanspeelde
2nd person sing. (jij) speelt aan, speel aan2 speelde aan aanspeelt aanspeelde
2nd person sing. (u) speelt aan speelde aan aanspeelt aanspeelde
2nd person sing. (gij) speelt aan speelde aan aanspeelt aanspeelde
3rd person singular speelt aan speelde aan aanspeelt aanspeelde
plural spelen aan speelden aan aanspelen aanspeelden
subjunctive sing.1 spele aan speelde aan aanspele aanspeelde
subjunctive plur.1 spelen aan speelden aan aanspelen aanspeelden
imperative sing. speel aan
imperative plur.1 speelt aan
participles aanspelend aangespeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.