aanstellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenstellen. Equivalent to aan +‎ stellen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌstɛlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧stel‧len

Verb

aanstellen

  1. (transitive) to appoint, to commission, to name for a role
  2. (reflexive) to behave in an exaggerating, immature manner (e.g. childishly, with excessive emotionality, a sense of victimhood, or entitlement, etc.); to attitudinize
  3. (transitive, obsolete) to put in place, to set up, to install

Conjugation

Conjugation of aanstellen (weak, separable)
infinitive aanstellen
past singular stelde aan
past participle aangesteld
infinitive aanstellen
gerund aanstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel aan stelde aan aanstel aanstelde
2nd person sing. (jij) stelt aan, stel aan2 stelde aan aanstelt aanstelde
2nd person sing. (u) stelt aan stelde aan aanstelt aanstelde
2nd person sing. (gij) stelt aan stelde aan aanstelt aanstelde
3rd person singular stelt aan stelde aan aanstelt aanstelde
plural stellen aan stelden aan aanstellen aanstelden
subjunctive sing.1 stelle aan stelde aan aanstelle aanstelde
subjunctive plur.1 stellen aan stelden aan aanstellen aanstelden
imperative sing. stel aan
imperative plur.1 stelt aan
participles aanstellend aangesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: aanstel
  • Petjo: anstiel, aanstiel

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.