aanvertrouwen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ vertrouwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːn.vərˌtrɑu̯.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧ver‧trou‧wen

Verb

aanvertrouwen

  1. (transitive, with indirect object, dated, formal) to entrust [with aan ‘to’]
    Synonym: toevertrouwen
    Hij vertrouwde zijn kostbaarste bezittingen aan zijn trouwe butler aan
    He entrusted his most valuable possessions to his loyal butler.

Conjugation

Conjugation of aanvertrouwen (weak, prefixed, separable)
infinitive aanvertrouwen
past singular vertrouwde aan
past participle aanvertrouwd
infinitive aanvertrouwen
gerund aanvertrouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vertrouw aan vertrouwde aan aanvertrouw aanvertrouwde
2nd person sing. (jij) vertrouwt aan, vertrouw aan2 vertrouwde aan aanvertrouwt aanvertrouwde
2nd person sing. (u) vertrouwt aan vertrouwde aan aanvertrouwt aanvertrouwde
2nd person sing. (gij) vertrouwt aan vertrouwde aan aanvertrouwt aanvertrouwde
3rd person singular vertrouwt aan vertrouwde aan aanvertrouwt aanvertrouwde
plural vertrouwen aan vertrouwden aan aanvertrouwen aanvertrouwden
subjunctive sing.1 vertrouwe aan vertrouwde aan aanvertrouwe aanvertrouwde
subjunctive plur.1 vertrouwen aan vertrouwden aan aanvertrouwen aanvertrouwden
imperative sing. vertrouw aan
imperative plur.1 vertrouwt aan
participles aanvertrouwend aanvertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.