toevertrouwen

Dutch

Etymology

From toe +‎ vertrouwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtuvərˌtrɑu̯ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: toe‧ver‧trou‧wen

Verb

toevertrouwen

  1. (transitive, with indirect object) to entrust [with aan ‘to’]
    Synonym: aanvertrouwen
    Ze vertrouwde haar geheimen toe aan haar beste vriendin.
    She entrusted her secrets to her best friend.

Conjugation

Conjugation of toevertrouwen (weak, prefixed, separable)
infinitive toevertrouwen
past singular vertrouwde toe
past participle toevertrouwd
infinitive toevertrouwen
gerund toevertrouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vertrouw toe vertrouwde toe toevertrouw toevertrouwde
2nd person sing. (jij) vertrouwt toe, vertrouw toe2 vertrouwde toe toevertrouwt toevertrouwde
2nd person sing. (u) vertrouwt toe vertrouwde toe toevertrouwt toevertrouwde
2nd person sing. (gij) vertrouwt toe vertrouwde toe toevertrouwt toevertrouwde
3rd person singular vertrouwt toe vertrouwde toe toevertrouwt toevertrouwde
plural vertrouwen toe vertrouwden toe toevertrouwen toevertrouwden
subjunctive sing.1 vertrouwe toe vertrouwde toe toevertrouwe toevertrouwde
subjunctive plur.1 vertrouwen toe vertrouwden toe toevertrouwen toevertrouwden
imperative sing. vertrouw toe
imperative plur.1 vertrouwt toe
participles toevertrouwend toevertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.