aanzouten

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ zouten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌzɑu̯.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧zou‧ten

Verb

aanzouten

  1. (transitive) to make salter, to salinate

Conjugation

See also zouten.

Conjugation of aanzouten (weak with strong past participle, separable)
infinitive aanzouten
past singular zoutte aan
past participle aangezouten
infinitive aanzouten
gerund aanzouten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zout aan zoutte aan aanzout aanzoutte
2nd person sing. (jij) zout aan zoutte aan aanzout aanzoutte
2nd person sing. (u) zout aan zoutte aan aanzout aanzoutte
2nd person sing. (gij) zout aan zoutte aan aanzout aanzoutte
3rd person singular zout aan zoutte aan aanzout aanzoutte
plural zouten aan zoutten aan aanzouten aanzoutten
subjunctive sing.1 zoute aan zoutte aan aanzoute aanzoutte
subjunctive plur.1 zouten aan zoutten aan aanzouten aanzoutten
imperative sing. zout aan
imperative plur.1 zout aan
participles aanzoutend aangezouten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.