accognosco
Latin
Etymology
Verb
accognōscō (present infinitive accognōscere, perfect active accognōvī, supine accognitum); third conjugation (Late Latin)[1]
- to recognize, acknowledge
Conjugation
Conjugation of accognōscō (third conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | accognōscō | accognōscis | accognōscit | accognōscimus | accognōscitis | accognōscunt | ||||||
| imperfect | accognōscēbam | accognōscēbās | accognōscēbat | accognōscēbāmus | accognōscēbātis | accognōscēbant | |||||||
| future | accognōscam | accognōscēs | accognōscet | accognōscēmus | accognōscētis | accognōscent | |||||||
| perfect | accognōvī | accognōvistī, accognōstī1 |
accognōvit, accognōt1 |
accognōvimus, accognōmus1 |
accognōvistis, accognōstis1 |
accognōvērunt, accognōrunt, accognōvēre1 | |||||||
| pluperfect | accognōveram, accognōram1 |
accognōverās, accognōrās1 |
accognōverat, accognōrat1 |
accognōverāmus, accognōrāmus1 |
accognōverātis, accognōrātis1 |
accognōverant, accognōrant1 | |||||||
| future perfect | accognōverō, accognōrō1 |
accognōveris, accognōris1 |
accognōverit, accognōrit1 |
accognōverimus, accognōrimus1 |
accognōveritis, accognōritis1 |
accognōverint, accognōrint1 | |||||||
| passive | present | accognōscor | accognōsceris, accognōscere |
accognōscitur | accognōscimur | accognōsciminī | accognōscuntur | ||||||
| imperfect | accognōscēbar | accognōscēbāris, accognōscēbāre |
accognōscēbātur | accognōscēbāmur | accognōscēbāminī | accognōscēbantur | |||||||
| future | accognōscar | accognōscēris, accognōscēre |
accognōscētur | accognōscēmur | accognōscēminī | accognōscentur | |||||||
| perfect | accognitus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | accognitus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | accognitus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | accognōscam | accognōscās | accognōscat | accognōscāmus | accognōscātis | accognōscant | ||||||
| imperfect | accognōscerem | accognōscerēs | accognōsceret | accognōscerēmus | accognōscerētis | accognōscerent | |||||||
| perfect | accognōverim, accognōrim1 |
accognōverīs, accognōrīs1 |
accognōverit, accognōrit1 |
accognōverīmus, accognōrīmus1 |
accognōverītis, accognōrītis1 |
accognōverint, accognōrint1 | |||||||
| pluperfect | accognōvissem, accognōssem1 |
accognōvissēs, accognōssēs1 |
accognōvisset, accognōsset1 |
accognōvissēmus, accognōssēmus1 |
accognōvissētis, accognōssētis1 |
accognōvissent, accognōssent1 | |||||||
| passive | present | accognōscar | accognōscāris, accognōscāre |
accognōscātur | accognōscāmur | accognōscāminī | accognōscantur | ||||||
| imperfect | accognōscerer | accognōscerēris, accognōscerēre |
accognōscerētur | accognōscerēmur | accognōscerēminī | accognōscerentur | |||||||
| perfect | accognitus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | accognitus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | accognōsce | — | — | accognōscite | — | ||||||
| future | — | accognōscitō | accognōscitō | — | accognōscitōte | accognōscuntō | |||||||
| passive | present | — | accognōscere | — | — | accognōsciminī | — | ||||||
| future | — | accognōscitor | accognōscitor | — | — | accognōscuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | accognōscere | accognōscī | accognōscēns | — | |||||||||
| future | accognitūrum esse | accognitum īrī | accognitūrus | accognōscendus, accognōscundus | |||||||||
| perfect | accognōvisse, accognōsse1 |
accognitum esse | — | accognitus | |||||||||
| future perfect | — | accognitum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | accognitūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| accognōscendī | accognōscendō | accognōscendum | accognōscendō | accognitum | accognitū | ||||||||
1The verb "nōscō" and its compounds frequently drop the syllables "vi" and "ve" from their perfect, pluperfect and future perfect conjugations.
References
- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “accŏgnĭtus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 24: Refonte A–Aorte, page 78