achteruitgaan

Dutch

Etymology

From achteruit +‎ gaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɑxtəˈrœy̯txaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ach‧ter‧uit‧gaan

Verb

achteruitgaan

  1. (intransitive) to decline, recede
    Synonyms: verslechteren, verergeren

Conjugation

Conjugation of achteruitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive achteruitgaan
past singular ging achteruit
past participle achteruitgegaan
infinitive achteruitgaan
gerund achteruitgaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga achteruit ging achteruit achteruitga achteruitging
2nd person sing. (jij) gaat achteruit, ga achteruit2 ging achteruit achteruitgaat achteruitging
2nd person sing. (u) gaat achteruit ging achteruit achteruitgaat achteruitging
2nd person sing. (gij) gaat achteruit gingt achteruit achteruitgaat achteruitgingt
3rd person singular gaat achteruit ging achteruit achteruitgaat achteruitging
plural gaan achteruit gingen achteruit achteruitgaan achteruitgingen
subjunctive sing.1 ga achteruit ginge achteruit achteruitga achteruitginge
subjunctive plur.1 gaan achteruit gingen achteruit achteruitgaan achteruitgingen
imperative sing. ga achteruit
imperative plur.1 gaat achteruit
participles achteruitgaand achteruitgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.