aciarium
Latin
Etymology
From aciēs (“sharp point”) + -ārium.[1][2]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.kiˈaː.ri.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.t͡ʃiˈaː.ri.um]
Noun
aciārium n (genitive aciāriī or aciārī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | aciārium | aciāria |
| genitive | aciāriī aciārī1 |
aciāriōrum |
| dative | aciāriō | aciāriīs |
| accusative | aciārium | aciāria |
| ablative | aciāriō | aciāriīs |
| vocative | aciārium | aciāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Eastern Romance:
- Italo-Romance:
- North Italian:
- Gallo-Romance:
- Occitano-Romance:
- West Iberian:
- Insular Romance:
- Sardinian: atzargiu
- Campidanese: atzraxu
- Logudorese: attardzu, attarzu
- Nuorese: attarju
- Sardinian: atzargiu
References
- ^ Pfister, Max, Schweickard, Wolfgang (1979-) “aciarium”, in Lessico etimologico italiano[1], volume I: Ab—alburnus, Mainz: Akademie der Wissenschaften und der Literatur, pages 208-213, columns 416-426.
- ^ "aciarium", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ^ Vít Boček (2010) Studie k nejstarším romanismům ve slovanských jazycích (Studia etymologica Brunensia; 9), Praha: Nakladatelství Lidové noviny, →ISBN, →OCLC, page 37.