adiutancik
Polish
Alternative forms
Etymology
From adiutant + -ik. First attested in 1807.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.djuˈtan.t͡ɕik/
Audio: (file) - Rhymes: -ant͡ɕik
- Syllabification: a‧diu‧tan‧cik
Noun
adiutancik m animal
- diminutive of adiutant
Declension
Declension of adiutancik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adiutancik | adiutanciki |
| genitive | adiutancika | adiutancików |
| dative | adiutancikowi | adiutancikom |
| accusative | adiutancika | adiutanciki |
| instrumental | adiutancikiem | adiutancikami |
| locative | adiutanciku | adiutancikach |
| vocative | adiutanciku | adiutanciki |
Related terms
adjectives
- adiutancki
- (Middle Polish) adiutański
- adiuwantowy
verb
- adiutantować impf
References
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adjutancik”, in Słownik języka polskiego
Further reading
- adiutancik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adjutancik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 8
- adiutancik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego