afgraven

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ graven. Compare German abgraben.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌxraː.və(n)/
  • Audio:(file)

Verb

afgraven

  1. (transitive) to dig off (a layer of soil, etc.), remove by digging

Conjugation

Conjugation of afgraven (strong class 6, separable)
infinitive afgraven
past singular groef af
past participle afgegraven
infinitive afgraven
gerund afgraven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular graaf af groef af afgraaf afgroef
2nd person sing. (jij) graaft af, graaf af2 groef af afgraaft afgroef
2nd person sing. (u) graaft af groef af afgraaft afgroef
2nd person sing. (gij) graaft af groeft af afgraaft afgroeft
3rd person singular graaft af groef af afgraaft afgroef
plural graven af groeven af afgraven afgroeven
subjunctive sing.1 grave af groeve af afgrave afgroeve
subjunctive plur.1 graven af groeven af afgraven afgroeven
imperative sing. graaf af
imperative plur.1 graaft af
participles afgravend afgegraven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms