afhandelen

Dutch

Etymology

From af +‎ handelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌɦɑndələ(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧han‧de‧len

Verb

afhandelen

  1. (transitive) to argue out, settle
    We moeten dit probleem zo snel mogelijk afhandelen voordat het erger wordt.
    We need to settle this problem as soon as possible before it gets worse.
    Ze hebben de kwestie achter gesloten deuren afgehandeld en zijn tot een compromis gekomen.
    They argued out the issue behind closed doors and reached a compromise.

Conjugation

Conjugation of afhandelen (weak, separable)
infinitive afhandelen
past singular handelde af
past participle afgehandeld
infinitive afhandelen
gerund afhandelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular handel af handelde af afhandel afhandelde
2nd person sing. (jij) handelt af, handel af2 handelde af afhandelt afhandelde
2nd person sing. (u) handelt af handelde af afhandelt afhandelde
2nd person sing. (gij) handelt af handelde af afhandelt afhandelde
3rd person singular handelt af handelde af afhandelt afhandelde
plural handelen af handelden af afhandelen afhandelden
subjunctive sing.1 handele af handelde af afhandele afhandelde
subjunctive plur.1 handelen af handelden af afhandelen afhandelden
imperative sing. handel af
imperative plur.1 handelt af
participles afhandelend afgehandeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afhandelaar
  • afhandeling

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.