afhangen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afhangen, a calque of Old French dépendre, from Latin dēpendeō. Equivalent to af + hangen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌɦɑŋə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: af‧han‧gen
Verb
afhangen
- (intransitive) to depend [with van ‘on’]
- Het hangt af van het weer.
- It depends on the weather.
- Dat hangt ervan af.
- It depends.
Conjugation
| Conjugation of afhangen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afhangen | |||
| past singular | hing af | |||
| past participle | afgehangen | |||
| infinitive | afhangen | |||
| gerund | afhangen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hang af | hing af | afhang | afhing |
| 2nd person sing. (jij) | hangt af, hang af2 | hing af | afhangt | afhing |
| 2nd person sing. (u) | hangt af | hing af | afhangt | afhing |
| 2nd person sing. (gij) | hangt af | hingt af | afhangt | afhingt |
| 3rd person singular | hangt af | hing af | afhangt | afhing |
| plural | hangen af | hingen af | afhangen | afhingen |
| subjunctive sing.1 | hange af | hinge af | afhange | afhinge |
| subjunctive plur.1 | hangen af | hingen af | afhangen | afhingen |
| imperative sing. | hang af | |||
| imperative plur.1 | hangt af | |||
| participles | afhangend | afgehangen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||