afkaatsen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ kaatsen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌkaːtsə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧kaat‧sen

Verb

afkaatsen

  1. (ergative) to rebound, to deflect, to ricochet
    Synonym: afketsen

Conjugation

Conjugation of afkaatsen (weak, separable)
infinitive afkaatsen
past singular kaatste af
past participle afgekaatst
infinitive afkaatsen
gerund afkaatsen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kaats af kaatste af afkaats afkaatste
2nd person sing. (jij) kaatst af, kaats af2 kaatste af afkaatst afkaatste
2nd person sing. (u) kaatst af kaatste af afkaatst afkaatste
2nd person sing. (gij) kaatst af kaatste af afkaatst afkaatste
3rd person singular kaatst af kaatste af afkaatst afkaatste
plural kaatsen af kaatsten af afkaatsen afkaatsten
subjunctive sing.1 kaatse af kaatste af afkaatse afkaatste
subjunctive plur.1 kaatsen af kaatsten af afkaatsen afkaatsten
imperative sing. kaats af
imperative plur.1 kaatst af
participles afkaatsend afgekaatst
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.