afsaka

Icelandic

Etymology

From af- +‎ saka.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaf.saːka/

Verb

afsaka (weak verb, third-person singular past indicative afsakaði, supine afsakað)

  1. to excuse [intransitive or with accusative]
    'Afsakaðu mig.
    Excuse me.

Conjugation

afsaka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur afsaka
supine sagnbót afsakað
present participle
afsakandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég afsaka afsakaði afsaki afsakaði
þú afsakar afsakaðir afsakir afsakaðir
hann, hún, það afsakar afsakaði afsaki afsakaði
plural við afsökum afsökuðum afsökum afsökuðum
þið afsakið afsökuðuð afsakið afsökuðuð
þeir, þær, þau afsaka afsökuðu afsaki afsökuðu
imperative boðháttur
singular þú afsaka (þú), afsakaðu
plural þið afsakið (þið), afsakiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afsakast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að afsakast
supine sagnbót afsakast
present participle
afsakandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég afsakast afsakaðist afsakist afsakaðist
þú afsakast afsakaðist afsakist afsakaðist
hann, hún, það afsakast afsakaðist afsakist afsakaðist
plural við afsökumst afsökuðumst afsökumst afsökuðumst
þið afsakist afsökuðust afsakist afsökuðust
þeir, þær, þau afsakast afsökuðust afsakist afsökuðust
imperative boðháttur
singular þú afsakast (þú), afsakastu
plural þið afsakist (þið), afsakisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
afsakaður afsökuð afsakað afsakaðir afsakaðar afsökuð
accusative
(þolfall)
afsakaðan afsakaða afsakað afsakaða afsakaðar afsökuð
dative
(þágufall)
afsökuðum afsakaðri afsökuðu afsökuðum afsökuðum afsökuðum
genitive
(eignarfall)
afsakaðs afsakaðrar afsakaðs afsakaðra afsakaðra afsakaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
afsakaði afsakaða afsakaða afsökuðu afsökuðu afsökuðu
accusative
(þolfall)
afsakaða afsökuðu afsakaða afsökuðu afsökuðu afsökuðu
dative
(þágufall)
afsakaða afsökuðu afsakaða afsökuðu afsökuðu afsökuðu
genitive
(eignarfall)
afsakaða afsökuðu afsakaða afsökuðu afsökuðu afsökuðu

Derived terms

See also